Επιστολή στην ΕΑΣ Μεσσηνίας έστειλε ο Λυκούργος Γαϊτανάρος, με αφορμή την Ημερίδα για το ελαιόλαδο που διοργανώθηκε πρόσφατα στην Καλαμάτα.
Στην επιστολή αναφέρει τα ακόλουθα:
«Κύριε Πρόεδρε, Κύριοι Σύμβουλοι, με μεγάλη προσοχή παρακολούθησα την Ημερίδα - ΕΔΟΕΕ την Παρασκευή στο Ελίτ, η οποία διήρκησε 4 ώρες από τις 6:00 μ.μ. έως τις 10:00 μ.μ. Σας βεβαιώνω με μεγάλη μου πικρία παρά την πείρα που έχω ως μεγάλος ελαιοπαραγωγός και τέως μεγάλος τυποποιητής ελαιολάδου δεν μπόρεσα να καταλάβω τίποτα απολύτως.
Ήταν μια συγκέντρωση χωρίς περιεχόμενο κι αυτό το κατάλαβα και από τους συνέδρους οι οποίοι φεύγοντας ένοιωσαν και αυτοί το ίδιο πράγμα παραπονούμενοι μάλιστα πως ήταν τελείως ανημέρωτοι και μάλιστα άκουσα από πάρα πολλούς ότι σε τέτοιου είδους συγκεντρώσεις έχουν ξοδευτεί εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ. Θα πρέπει αυτή η σπατάλη κάπου να σταματήσει. Φτάνει μέχρι εδώ.
Το μόνο που κατάλαβα από την Ημερίδα αυτή ήταν ότι θα πρέπει να συνεχιστεί η τυποποίηση του ελαιολάδου για το εσωτερικό της Ελλάδας, Λάρισα, Θεσσαλονίκη και άλλες πόλεις της Ελλάδας χωρίς να δοθεί η απαιτούμενη σοβαρότητα της εξαγωγής για να μπούμε στα ράφια του εξωτερικού.
Κύριοι,
Ήρθε η ώρα να καταλάβετε ότι δεν υπάρχουν άλλα περιθώρια για το ελαιόλαδο. Βρίσκεται στη μεγαλύτερή του κρίση. Χρειάζεται μεγάλη προσοχή και στενή συνεργασία των Ενώσεων και των παραγωγών, η οποία μέχρι σήμερα είναι ανύπαρκτη πλην ελάχιστων εξαιρέσεων. Πρέπει τώρα να πάρετε το παιχνίδι στα χέρια σας και να βοηθήσετε τους ελαιοπαραγωγούς οι οποίοι έχουν την ανάγκη σας. Πρέπει να σταματήσουν οι Ενώσεις να κάνουν μεσιτικές εργασίες επί προμηθεία στο λάδι και τη σταφίδα και να φτιάχνουν τα χαρτιά των επιδοτήσεων, παράβολα κ.ά. Να σταματήσουν να κάνουν την εργασία των πλανόδιων που στήνουν ένα γραφείο στην πόρτα των Υπηρεσιών και συμπληρώνουν αιτήσεις και κόβουν παράβολα. Πρέπει να συνεργαστείτε με τους παραγωγούς για να αποκτηθεί η χαμένη εμπιστοσύνη. Πάρτε σαν πιλότο και παράδειγμα τις Ενώσεις της Μυτιλήνης, της Σητείας κ.ά. Η δική μας Ένωση υστερεί έναντι αυτών των Ενώσεων, ενώ είστε ικανοί και θα πρέπει κι εσείς να ασχοληθείτε με την τυποποίηση και εξαγωγή ελαιολάδου και σταφίδας. Αφήστε τους καυγάδες, τα κόμματα και τα χρώματα και ασχοληθείτε με τα προβλήματα της Ένωσης.
Το σημερινό κατάντημα του ελαιολάδου ήταν αναμενόμενο. Εγώ προσωπικά σας είχα γνωρίσει με τις αναφορές στον τοπικό Τύπο το 1996, το 2002 και στις 23/12/2007 με επιστολή μου προς τον κ. Καραμανλή έστειλα τις οκτώ προτάσεις μου οι οποίες στις 23/1/2008 εστάλησαν από το γραφείο του πρωθυπουργού (κα Δελλή) στον υπουργό Ανάπτυξης κ. Κοντό, ο οποίος ορισμένες προτάσεις τις χρησιμοποίησε στο Υπουργείο του.
Για το θέμα της κρίσης του ελαιολάδου οπωσδήποτε θα θυμόσαστε πως το έθιξα στον υπουργό Ανάπτυξης κ. Κοντό όταν είχε έρθει στην Καλαμάτα στην αίθουσα «Κουμουνδούρος» στη Νομαρχία, τον οποίο και στεναχώρησα πάρα πολύ και νευρίασε όταν του είπα ότι η Κυβέρνηση έχει αποτύχει και στην αγροτική πολιτική και στον αθλητισμό κατά την άποψή μου και την πείρα που έχω.
Η Ισπανία πέτυχε αυτό για το οποίο αγωνιζόταν από το 1991. Να πάρει το παιχνίδι του ελαιολάδου στα χέρια της. Το 54% της παγκόσμιας παραγωγής και 51% της διάθεσης μετά την αγορά των μεγάλων ιταλικών εταιρειών και των δύο ελληνικών. Γι’ αυτό τώρα εμείς είμαστε υποχρεωμένοι να προσαρμοστούμε στα ισπανικά δεδομένα, να μειώσουμε το κοστολόγιό μας και να εκμεταλλευτούμε την καλή μας ποιότητα αλλά δυστυχώς ο κλήρος είναι μικρός.
Οι Ενώσεις πρέπει να συνεργαστούν με τους παραγωγούς, με ομάδες, Συνεταιρισμούς, τυποποιητικές εταιρείες και ιδιωτικά ελαιουργεία. Να βρεθεί φτηνό χρήμα και να γίνει τυποποίηση του ελληνικού ελαιολάδου και να βγει πάλι στα ράφια του εξωτερικού όπως το 1996 που χωρίς κρατική παρέμβαση, αλλά με τη βοήθεια των τραπεζών είχαμε πετύχει να έχουμε γεμίσει όλα τα ράφια του εξωτερικού με ελληνικό ελαιόλαδο. Δυστυχώς το χρήμα ήταν ακριβό και μειώθηκε η τυποποιημένη εξαγωγή μας.
Η Τουρκία κατόρθωσε να ανεβάσει τα λάδια της σε όλα τα ράφια του εξωτερικού με τους εμπορικούς ακολούθους των Πρεσβειών της που για μια περίοδο τους είχε μετατρέψει σε πλασιέ του τουρκικού ελαιολάδου και πέτυχε.
Όταν οι Συνεταιρισμοί οργανωθούν σωστά, όχι όπως σήμερα που είναι σε καθεστώς χρεοκοπίας, με σωστό Διοικητικό Συμβούλιο, με Εποπτικό Συμβούλιο, με επόπτες Συνεταιρισμών, με αυστηρό έλεγχο στη διαχείριση, απογραφή, ισολογισμούς, αποθήκη, πρακτικά Γενικών Συνελεύσεων, ό,τι χρειάζεται δηλαδή για να δουλέψει σωστά μια επιχείρηση για να επανέλθει η παλιά εποχή που οι παραγωγοί έκαναν την έκθλιψη του ελαιοκάρπου χωρίς να πληρώνουν δικαίωμα 9% που αυτό είναι σοβαρή μείωση του κοστολογίου.
Χορήγηση δανείων με φτηνό επιτόκιο για αγορά μηχανημάτων καλλιέργειας και συλλογής του ελαιοκάρπου. Φτηνά λιπάσματα και το βασικότερο να ασχοληθούν οι ενώσεις με επισκέψεις πρώτα την Ισπανία για να δουν τη συγκομιδή του ελαιοκάρπου με τα καινούρια μοντέρνα μηχανήματα συγκομιδής. Έτσι μπορούμε να πετύχουμε τη μείωση του κοστολογίου, διότι έχουμε αυξημένα εργατικά ημερομίσθια στη συγκομιδή του ελαιοκάρπου. Βεβαίως τα μηχανήματα αυτά είναι για πεδινές εκτάσεις όπως της Ισπανίας αλλά ίσως να βρεθεί τρόπος να γίνουν μικρότερα σε όγκο για να μπορέσουμε να τα χρησιμοποιήσουμε κι εμείς εκτός από τα πεδινά και στα ανώμαλα εδάφη. Αν μπορέσουμε και πετύχουμε αυτά που αναφέρω, το κοστολόγιό μας θα μειωθεί και με την καλή ποιότητα που έχουμε θα μπορέσουμε άνετα να ξαναμπούμε στο παιχνίδι της εξαγωγής, που το έχουμε χάσει σχεδόν τελείως. Αν οι Ενώσεις πάρουν σοβαρά το παιχνίδι του λαδιού όπως οι ισπανικές και οι ιταλικές και ρίξουν το βάρος τους στις εξαγωγές, εκμεταλλευόμενοι και την καλή μας ποιότητα, υπάρχουν ελπίδες να επιβιώσουμε. Ας λάβουμε υπόψη μας ότι πάρα πολύ γρήγορα μπαίνουν πολύ δυνατά στην παραγωγή του ελαιολάδου η Χιλή και η Αργεντινή. Αν γίνουν αυτά δεν θα αποφύγουμε να γίνει αυτό που είπε ο μακαρίτης Ιωάννης Μπούτος, τότε υπουργός Γεωργίας το 1973 στην πλατεία του Κάμπου Αβίας στους παραγωγούς: “Καλλιεργήστε και κάτι άλλο, ότι μπορεί να καλλιεργηθεί στη Μάνη, διότι κάποτε θα έρθει η εποχή που θα κόβουμε τις ελιές για κάρβουνα και θα ψάχνουμε να καλλιεργήσουμε κάτι άλλο”.
Τελειώνοντας, εάν εφαρμόσουμε όλα τα παραπάνω περιορίζουμε την αναμενόμενη κρίση στο ελάχιστο. Κατά την προσωπική μου γνώμη δεν υπάρχει άλλη λύση από αυτές που αναφέρουμε».
Ήταν μια συγκέντρωση χωρίς περιεχόμενο κι αυτό το κατάλαβα και από τους συνέδρους οι οποίοι φεύγοντας ένοιωσαν και αυτοί το ίδιο πράγμα παραπονούμενοι μάλιστα πως ήταν τελείως ανημέρωτοι και μάλιστα άκουσα από πάρα πολλούς ότι σε τέτοιου είδους συγκεντρώσεις έχουν ξοδευτεί εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ. Θα πρέπει αυτή η σπατάλη κάπου να σταματήσει. Φτάνει μέχρι εδώ.
Το μόνο που κατάλαβα από την Ημερίδα αυτή ήταν ότι θα πρέπει να συνεχιστεί η τυποποίηση του ελαιολάδου για το εσωτερικό της Ελλάδας, Λάρισα, Θεσσαλονίκη και άλλες πόλεις της Ελλάδας χωρίς να δοθεί η απαιτούμενη σοβαρότητα της εξαγωγής για να μπούμε στα ράφια του εξωτερικού.
Κύριοι,
Ήρθε η ώρα να καταλάβετε ότι δεν υπάρχουν άλλα περιθώρια για το ελαιόλαδο. Βρίσκεται στη μεγαλύτερή του κρίση. Χρειάζεται μεγάλη προσοχή και στενή συνεργασία των Ενώσεων και των παραγωγών, η οποία μέχρι σήμερα είναι ανύπαρκτη πλην ελάχιστων εξαιρέσεων. Πρέπει τώρα να πάρετε το παιχνίδι στα χέρια σας και να βοηθήσετε τους ελαιοπαραγωγούς οι οποίοι έχουν την ανάγκη σας. Πρέπει να σταματήσουν οι Ενώσεις να κάνουν μεσιτικές εργασίες επί προμηθεία στο λάδι και τη σταφίδα και να φτιάχνουν τα χαρτιά των επιδοτήσεων, παράβολα κ.ά. Να σταματήσουν να κάνουν την εργασία των πλανόδιων που στήνουν ένα γραφείο στην πόρτα των Υπηρεσιών και συμπληρώνουν αιτήσεις και κόβουν παράβολα. Πρέπει να συνεργαστείτε με τους παραγωγούς για να αποκτηθεί η χαμένη εμπιστοσύνη. Πάρτε σαν πιλότο και παράδειγμα τις Ενώσεις της Μυτιλήνης, της Σητείας κ.ά. Η δική μας Ένωση υστερεί έναντι αυτών των Ενώσεων, ενώ είστε ικανοί και θα πρέπει κι εσείς να ασχοληθείτε με την τυποποίηση και εξαγωγή ελαιολάδου και σταφίδας. Αφήστε τους καυγάδες, τα κόμματα και τα χρώματα και ασχοληθείτε με τα προβλήματα της Ένωσης.
Το σημερινό κατάντημα του ελαιολάδου ήταν αναμενόμενο. Εγώ προσωπικά σας είχα γνωρίσει με τις αναφορές στον τοπικό Τύπο το 1996, το 2002 και στις 23/12/2007 με επιστολή μου προς τον κ. Καραμανλή έστειλα τις οκτώ προτάσεις μου οι οποίες στις 23/1/2008 εστάλησαν από το γραφείο του πρωθυπουργού (κα Δελλή) στον υπουργό Ανάπτυξης κ. Κοντό, ο οποίος ορισμένες προτάσεις τις χρησιμοποίησε στο Υπουργείο του.
Για το θέμα της κρίσης του ελαιολάδου οπωσδήποτε θα θυμόσαστε πως το έθιξα στον υπουργό Ανάπτυξης κ. Κοντό όταν είχε έρθει στην Καλαμάτα στην αίθουσα «Κουμουνδούρος» στη Νομαρχία, τον οποίο και στεναχώρησα πάρα πολύ και νευρίασε όταν του είπα ότι η Κυβέρνηση έχει αποτύχει και στην αγροτική πολιτική και στον αθλητισμό κατά την άποψή μου και την πείρα που έχω.
Η Ισπανία πέτυχε αυτό για το οποίο αγωνιζόταν από το 1991. Να πάρει το παιχνίδι του ελαιολάδου στα χέρια της. Το 54% της παγκόσμιας παραγωγής και 51% της διάθεσης μετά την αγορά των μεγάλων ιταλικών εταιρειών και των δύο ελληνικών. Γι’ αυτό τώρα εμείς είμαστε υποχρεωμένοι να προσαρμοστούμε στα ισπανικά δεδομένα, να μειώσουμε το κοστολόγιό μας και να εκμεταλλευτούμε την καλή μας ποιότητα αλλά δυστυχώς ο κλήρος είναι μικρός.
Οι Ενώσεις πρέπει να συνεργαστούν με τους παραγωγούς, με ομάδες, Συνεταιρισμούς, τυποποιητικές εταιρείες και ιδιωτικά ελαιουργεία. Να βρεθεί φτηνό χρήμα και να γίνει τυποποίηση του ελληνικού ελαιολάδου και να βγει πάλι στα ράφια του εξωτερικού όπως το 1996 που χωρίς κρατική παρέμβαση, αλλά με τη βοήθεια των τραπεζών είχαμε πετύχει να έχουμε γεμίσει όλα τα ράφια του εξωτερικού με ελληνικό ελαιόλαδο. Δυστυχώς το χρήμα ήταν ακριβό και μειώθηκε η τυποποιημένη εξαγωγή μας.
Η Τουρκία κατόρθωσε να ανεβάσει τα λάδια της σε όλα τα ράφια του εξωτερικού με τους εμπορικούς ακολούθους των Πρεσβειών της που για μια περίοδο τους είχε μετατρέψει σε πλασιέ του τουρκικού ελαιολάδου και πέτυχε.
Όταν οι Συνεταιρισμοί οργανωθούν σωστά, όχι όπως σήμερα που είναι σε καθεστώς χρεοκοπίας, με σωστό Διοικητικό Συμβούλιο, με Εποπτικό Συμβούλιο, με επόπτες Συνεταιρισμών, με αυστηρό έλεγχο στη διαχείριση, απογραφή, ισολογισμούς, αποθήκη, πρακτικά Γενικών Συνελεύσεων, ό,τι χρειάζεται δηλαδή για να δουλέψει σωστά μια επιχείρηση για να επανέλθει η παλιά εποχή που οι παραγωγοί έκαναν την έκθλιψη του ελαιοκάρπου χωρίς να πληρώνουν δικαίωμα 9% που αυτό είναι σοβαρή μείωση του κοστολογίου.
Χορήγηση δανείων με φτηνό επιτόκιο για αγορά μηχανημάτων καλλιέργειας και συλλογής του ελαιοκάρπου. Φτηνά λιπάσματα και το βασικότερο να ασχοληθούν οι ενώσεις με επισκέψεις πρώτα την Ισπανία για να δουν τη συγκομιδή του ελαιοκάρπου με τα καινούρια μοντέρνα μηχανήματα συγκομιδής. Έτσι μπορούμε να πετύχουμε τη μείωση του κοστολογίου, διότι έχουμε αυξημένα εργατικά ημερομίσθια στη συγκομιδή του ελαιοκάρπου. Βεβαίως τα μηχανήματα αυτά είναι για πεδινές εκτάσεις όπως της Ισπανίας αλλά ίσως να βρεθεί τρόπος να γίνουν μικρότερα σε όγκο για να μπορέσουμε να τα χρησιμοποιήσουμε κι εμείς εκτός από τα πεδινά και στα ανώμαλα εδάφη. Αν μπορέσουμε και πετύχουμε αυτά που αναφέρω, το κοστολόγιό μας θα μειωθεί και με την καλή ποιότητα που έχουμε θα μπορέσουμε άνετα να ξαναμπούμε στο παιχνίδι της εξαγωγής, που το έχουμε χάσει σχεδόν τελείως. Αν οι Ενώσεις πάρουν σοβαρά το παιχνίδι του λαδιού όπως οι ισπανικές και οι ιταλικές και ρίξουν το βάρος τους στις εξαγωγές, εκμεταλλευόμενοι και την καλή μας ποιότητα, υπάρχουν ελπίδες να επιβιώσουμε. Ας λάβουμε υπόψη μας ότι πάρα πολύ γρήγορα μπαίνουν πολύ δυνατά στην παραγωγή του ελαιολάδου η Χιλή και η Αργεντινή. Αν γίνουν αυτά δεν θα αποφύγουμε να γίνει αυτό που είπε ο μακαρίτης Ιωάννης Μπούτος, τότε υπουργός Γεωργίας το 1973 στην πλατεία του Κάμπου Αβίας στους παραγωγούς: “Καλλιεργήστε και κάτι άλλο, ότι μπορεί να καλλιεργηθεί στη Μάνη, διότι κάποτε θα έρθει η εποχή που θα κόβουμε τις ελιές για κάρβουνα και θα ψάχνουμε να καλλιεργήσουμε κάτι άλλο”.
Τελειώνοντας, εάν εφαρμόσουμε όλα τα παραπάνω περιορίζουμε την αναμενόμενη κρίση στο ελάχιστο. Κατά την προσωπική μου γνώμη δεν υπάρχει άλλη λύση από αυτές που αναφέρουμε».
