Κυριακή 21 Ιουνίου 2009

21 Ιουνίου αρχίζει το καλοκαίρι


Σήμερα, 21 Ιουνίου, ξεκινά "επίσημα" το καλοκαίρι!!!!!!!

Είναι η μεγαλύτερη μέρα του χρόνου!!!!!!!



Διαβάστε Περισσότερα...

21 Ιουνιου ή μεσοκαλόκαιρο


Μεσοκαλόκαιρο ή Θερινό Ηλιοστάσιο ή Ευλογία του Ήλιου ή Gathering Day ή Feill-Sheathain ή Jani ή Alban Hefin ή Vestalia ή Whitesuntide ή Thing-Tide ή Juhannus ή Midsommarafton ή St. John's Eve (Παραμονή του Αγίου Ιωάννη, το χριστιανικό όνομα του Μεσοκαλόκαιρου).
Γιορτάζεται μεταξύ 20 και 23 Ιουνίου (κυρίως στις 21 Ιουνίου).
Το Καλοκαιρινό Ηλιοστάσιο.........


και η στιγμή που ο ήλιος βρίσκεται στο απόγειο του,μιλάμε δλδ. για τη μεγαλύτερη μέρα και τη μικρότερη νύχτα του έτους.
Το Μεσοκαλόκαιρο είναι ένα αστρονομικό σημείο, του οποίου η ημερομηνία ποικίλει λίγο λόγω του κύκλου του δίσεκτου έτους. Το θερινό ηλιοστάσιο συμβαίνει όταν ο ήλιος φτάνει στον Τροπικό του Καρκίνου και έχουμε τη μεγαλύτερη μέρα του έτους.
Αυτή είναι και η ημερομηνία που ο ήλιος μπαίνει στο ζώδιο του Καρκίνου.
Αν και υπάρχουν αρκετοί που το γιορτάζουν στις 24 Ιουνίου, πολλοι προτιμούν το πραγματικό ηλιοστάσιο, στις 21 Ιουνίου, και αρχίζουν τις ετοιμασίες από την παραμονή του ή από την δύση του ήλιου της προηγούμενης μέρας.
Το Μεσοκαλόκαιρο λέγεται έτσι λόγω του γεγονότος ότι βρίσκεται ακριβώς στη μέση του καλοκαιριού. Αν και τα σύγχρονα ημερολόγια προτείνουν ότι το καλοκαίρι “αρχίζει” στις 21 Ιουνίου, σύμφωνα με τα παλιά παραδοσιακά ημερολόγια, το καλοκαίρι αρχίζει στις 1 του Μάη και τελειώνει στις 1 του Αυγούστου.
Έτσι το καλοκαιρινό ηλιοστάσιο βρίσκεται ακριβώς στη μέση αυτών των δυο και γι' αυτό λέγεται Μεσοκαλόκαιρο. Αυτό είναι πιο λογικό από το να αρχίζει το καλοκαίρι τη μέρα που η δύναμη του ήλιου και οι μέρες αρχίζουν να μικραίνουν.
Το Μεσοκαλόκαιρο είναι μια γιορτή της Φωτιάς αλλά το στοιχείο του είναι το Νερό (λόγω του ζωδίου του Καρκίνου στο οποίο εισερχόμαστε) και η κατεύθυνσή του η Δύση.
Είναι η μέρα που σύμφωνα με τις παραδόσεις ο Θεός Ήλιος βρίσκεται στη μεγαλύτερη του δύναμη και η μέρα που τραυματίζεται από τον σκοτεινό αδελφό του που θα πάρει το θρόνο. Για πολλούς, το Μεσοκαλόκαιρο είναι και η μέρα του θανάτου του Θεού Ήλιου ή του Βασιλιά του Πρίνου από το Βασιλιά της Βελανιδιάς, ακριβώς πάνω στο απόγειο της δύναμης του, ενώ για άλλους απλώς τραυματίζεται για να πεθάνει στην φθινοπωρινή ισημερία. Η Θεά επίσης είναι έγκυος και στο απόγειο της δύναμης της γεμάτη από τα φρούτα και τους καρπούς του καλοκαιριού αντιπροσωπεύοντας τη Φύση στην εποχή της πλούσιας σοδειάς.
Σε πολλές παγανιστικές παραδόσεις, ο θεός ήλιος χωρίζεται σε δυο αντίθετες προσωπικότητες: στο θεό του φωτός και στον δίδυμό του, τον παράξενο άλλο εαυτό του θεό του σκοταδιού. Είναι οι Gawain και ο Πράσινος Ιππότης, ο Gwyn και το Gwythyr, ο Llew και ο Goronwy, ο Lugh και ο Balor, ο Balan και ο Balin, ο Βασιλιάς του Πρίνου και ο Βασιλιάς της Βελανιδιάς κλπ. Συχνά πολεμούν μεταξύ τους για χάρη της θεάς/ερωμένης τους, όπως η Creiddylad ή η Blodeuwedd, που αντιπροσωπεύουν τη Φύση.
Ο θεός του φωτός γεννιέται πάντα στο χειμερινό ηλιοστάσιο και η δύναμη του μεγαλώνει μέχρι το απόγειο της στο θερινό ηλιοστάσιο, ενώ το καθρέφτισμα και η σκιά του ο θεός του σκοταδιού γεννιέται στο θερινό ηλιοστάσιο και η δύναμη του μεγαλώνει μέχρι την μεγαλύτερη στιγμή της στο χειμερινό ηλιοστάσιο.
Οι θεοί και οι θεές που σχετίζονται με τη γιορτή του Μεσοκαλόκαιρου είναι ο Πατέρας Θεός και η Μητέρα Θεά σε κάθε τους μορφή, οι θεές σε εγκυμοσύνη, ο θεός Ήλιος, η θεά Γη, οι Βασιλιάδες του Πουρναριού και της Βελανιδιάς, η Ντιάνα, ο Πάνας και η Φρέια. Ιερά σύμβολα είναι ο ήλιος, οι λεπίδες, το γκυ, οι βελανιδιές, οι φωτιές, οι τροχοί του ήλιου, οι νεράιδες, η πρασινάδα και τα λουλούδια.
Στην Αγγλία υπήρχε ένα αρχαίο έθιμο όπου την παραμονή του Μεσοκαλόκαιρου και μετά τη δύση του ήλιου άναβαν μεγάλες φωτιές για να παρέχουν φως στους ταξιδιώτες αλλά και για προστασία από τα “κακά” πνεύματα. Αυτό ήταν γνωστό σαν “στήνοντας τους φύλακες”. Οι άνθρωποι συχνά πηδούσαν τις φωτιές για καλή τύχη. Παράλληλα, οι δρόμοι φωτίζονταν με φανάρια και οι άνθρωποι κρατούσαν πυρσούς καθώς πήγαιναν από φωτιά σε φωτιά. Αυτές οι ομάδες ανθρώπων που ήταν ντυμένοι πολυτελώς και φορούσαν γιρλάντες ονομάζονταν “πορεία φυλάκων” και συχνά συνοδεύονταν από χορευτές και παραδοσιακούς οργανοπαίκτες ντυμένους σαν μονόκερους, δράκοντες και καβαλάρηδες ψεύτικων αλόγων. Όπως στο Beltane οι άνθρωποι ανανέωναν τα όρια της ιδιοκτησίας τους, έτσι στο Μεσοκαλόκαιρο φύλαγαν τα όρια της πόλης.
Μέσα στα πολλά έθιμα αυτής της γιορτής ήταν και το να μένουν έξω νεαρά γενναία άτομα καθ' όλη τη διάρκεια της νύχτας μένοντας ξύπνια στο κέντρο ενός κύκλου από πέτρες που στέκονταν όρθιες. Αυτήν την μικρότερη νύχτα, αυτό ήταν ένα επικίνδυνο τόλμημα που θα μπορούσε να φέρει το θάνατο, την τρέλα ή τη δύναμη της έμπνευσης σ' αυτόν που θα το αποτολμούσε.
Αυτή τη νύχτα, επίσης, τα φίδια του βρετανικού νησιού τυλίγονται σαν μια συσπώμενη μπάλα που σφυρίζει για να γεννήσουν το λεγόμενο “αυγό του ερπετού” ή “πέτρα του φιδιού” ή “αβγό του Δρυίδη”. Όποιος κατέχει αυτό το “αβγό”, κατέχει απίστευτες μαγικές δυνάμεις. Ακόμα και ο ίδιος ο Μέρλιν έψαξε να το βρει σύμφωνα με μια αρχαία ιστορία της Ουαλίας.
Η νύχτα του Μεσοκαλόκαιρου είναι, σύμφωνα με την βρετανική παράδοση για τα ξωτικά, η δεύτερη πιο σημαντική νύχτα μετά το Samhain για τα ξωτικά που συνηθίζουν να τη διασκεδάζουν ιδιαίτερα. Είναι η κατάλληλη εποχή για κάθε είδους μικρό ή και μεγαλύτερο ξωτικό για να κάνει τις φάρσες και τις παγαποντιές του, για να παίξει με τους ανθρώπους ή για να χορέψει όλη τη νύχτα κάτω από το φως του φεγγαριού. Λέγεται ότι αυτή τη νύχτα οι κόσμοι πλησιάζουν πολύ κοντά και μέσα στην ομίχλη του λυκόφωτος οι σκιές και οι ψίθυροι αποκτούν ασυνήθιστους και παράξενους ιδιοκτήτες. Για να τα δει κανείς, πρέπει μόνο να μαζέψει σπόρους φτέρας ακριβώς στα μεσάνυχτα και να τους τρίψει πάνω στα βλέφαρά του. Αλλά πρέπει να κουβαλά και λίγο απήγανο μαζί του για να μην τον μαγέψουν τα ξωτικά. Ή απλά να γυρίσει ανάποδα το σακάκι του, πράγμα που θα τον κρατήσει μακριά από το δρόμο του “κακού”. Αλλά ακόμα και αν αυτό αποτύχει, μπορεί να ψάξει κάποια από τις “γραμμές λέι” και να μείνει πάνω της μέχρι το γυρισμό. Αυτό θα τον κρατήσει ασφαλή από κάθε μοχθηρή δύναμη, όπως και το να περάσει πάνω από τρεχούμενο νερό.
Τα σπίτια στο Μεσοκαλόκαιρο διακοσμούνται με σημύδα, μάραθο, βότανο του Αγίου Ιωάννη, φυτό sedum telephium και λευκά κρινάκια. Πέντε φυτά έχουν ιδιαίτερες μαγικές ιδιότητες αυτή τη βραδιά: ο απήγανος, τα τριαντάφυλλα, το βότανο του Αγίου Ιωάννη, το σταυροβότανο ή βερβένα και το τριφύλλι. Ιδιαίτερα το βότανο του Αγίου Ιωάννη το μάζευαν νεαρές παρθένες για να μάθουν ποιος θα γίνει ο μελλοντικός εραστής τους.

Τα δυο βασικά σύμβολα της γιορτής του Μεσοκαλόκαιρου είναι η σπείρα (σύμβολο του Θεού Ήλιου σε όλη του τη δόξα) και η χύτρα (σύμβολο της Θεάς σε όλη τη γενναιοδωρία της). Αυτά τα σύμβολα χρησιμοποιούν και οι σύγχρονες Μάγισσες στις τελετές του Μεσοκαλόκαιρου λέγοντας τα λόγια “όπως είναι η σπείρα για το αρσενικό, έτσι είναι και η χύτρα για το θηλυκό...”.

Τα χρώματα που κυριαρχούν είναι το χρυσό, το πράσινο, το μπλε, το καφέ, το κόκκινο, το πορτοκαλί και το κίτρινο. Οι πέτρες που χρησιμοποιούνται είναι το σμαράγδι, το τζέιντ, το μάτι της τίγρης, το λάπις λαζούλι, το διαμάντι και όλες γενικά οι πράσινες πέτρες.
Τα φυτά και τα βότανα που χρησιμοποιούμε αυτή τη μέρα είναι πολλά λόγω της μεγάλης αφθονίας που παρέχει η φύση. Έτσι έχουμε τη βελανιδιά, το γκυ, το σανταλόξυλο, το ηλιοτρόπιο, το ρετσίνι, το σαφρόν, τη δάφνη, το Υλανγκ Υλανγκ, το βότανο του Αγίου Ιωάννη (υπερικό), τη μελιά, τον απήγανο, τη βερβένα, το μάραθο, το mugwort (αρτεμισία βουλγάρις), το χαμομήλι, το αγιόκλημα, το κρίνο, ο κισσός, το μυριόφυλλο, η φτέρα, το άγριο θυμάρι, η μαργαρίτα και το γαρύφαλλο.

Στη Γαλικία την παραμονή του Αγίου Ιωάννη οι γυναίκες μαζεύουν βότανα που τα κρεμούν σε ματσάκια εξω απο την πόρτα του σπιτιού αφου πρώτα τα βουτήξουν σε νερό για να μαζέψουν τη δροσιά της νύχτας και να πλύνουν το πρωι με αυτό το νερό το πρόσωπο τους.
Επίσης,την παραμονή μαζεύουν νερό-όπως είπαμε το νερό ειναι βασικό στοιχείο της γιορτής αυτής- απο 7 πηγές...στα δικα μας,το λεγόμενο "αμίλητο νερό"
Άλλο έθιμο της μέρας να κάνουν μπάνιο στη θάλασσα τη νύχτα αυτη για να γίνουν γόνιμες,στα 9 κύματα-40 κύματα κατα τα δικά μας.
...ακουμε Stranglers-Midnights Summer dream και διαβαζουμε φυσικα Σαιξπηρ-Oνειρο Καλοκαιρινης Νυχτας :-)

http://greenstories.blogspot.com/2009/06/21.html



Διαβάστε Περισσότερα...

21 Ιουνίου - Μια απ'τις μεγαλύτερες γιορτές για τη ζωή!


Στις 21 Ιουνίου, είναι το θερινό ηλιοστάσιο. Δηλαδή, σταματάει ο Ηλιος. Η αν θέλετε, η Γη σταματάει, στην ελλειπτική τροχιά της γύρω απ'τον Ηλιο. Τον Ιούνιο κάνει ζέστη επειδή η Γη είναι κοντά στον Ηλιο. Αλλά τον Ιανουάριο, είναι πιο κοντά απ'ότι τον Ιούνιο. Η τροχιά όμως της Γης............

, δεν είναι ελλειπτική, αλλά ουσιαστικά κυκλική. Ετσι, κανείς δεν σταματάει, απλώς η Γη γέρνει στον άξονά της. Δηλαδή δεν γέρνει, αλλά παρουσιάζει άλλη πλευρά της στον Ηλιο. Δηλαδή ο Ηλιος βλέπει περισσότερο το πάνω μέρος της Γης και λιγότερο το κάτω. Παρόλο που η Γη, αφού είναι σφαιρική, δεν μπορεί να έχει πάνω και κάτω.


Στις 21 Ιουνίου είναι η μεγαλύτερη μέρα του χρόνου και τότε αρχίζει το καλοκαίρι. Είναι το μεσοκαλόκαιρο (midsummer). Το καλοκαίρι αρχίζει στις αρχές Μαΐου. Οι τρεις μήνες του καλοκαιριού είναι ο Ιούνιος, ο Ιούλιος και ο Αύγουστος. Οι καλοκαιρινές διακοπές του σχολείου είναι το Φεβρουάριο.

Καλά πάμε, ε; Eίναι να μη χάνεις το μπούσουλα; Το τι ακριβώς συμβαίνει, από αστρονομική άποψη, δεν θα κάτσω να σάς το αναλύσω εδώ, ξέρω ότι θα με πάρετε με τις πέτρες. Αν, σώνει και καλά θέλετε να μάθετε πως δουλεύει αυτό το σκηνικό - είναι στην πραγματικότητα πολύ απλό - δείτε μερικά sites, υπάρχουν εξαιρετικά, πάνω στο θέμα. Να, σαν μια αρχή σάς προτείνω μια σελίδα στη Wikipedia.

Αυτό που είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον, είναι απ'τη μια, η εξέλιξη της γνώσης που έχει ο Ανθρωπος, πάνω στα φυσικά φαινόμενα και απ την άλλη, η παράλληλη προσαρμογή της καθημερινής ζωής του, σε σχέση με αυτά. Και ακόμα περισσότερο, οι διαφορετικές απόψεις για τα ίδια φαινόμενα, ανάλογα με την ιδιαιτερότητα του καθενός. Είναι δηλαδή η ερμηνεία της ανθρώπινης συμπεριφοράς απέναντι στα φαινόμενα, εκτός από επιστημονικό, σε μεγάλο βαθμό και θέμα πολιτιστικό.

Για παράδειγμα. Στην Ιρλανδία που επηρεάζεται από το Gulf Stream, το καλοκαίρι θεωρείται ότι αρχίζει την 1η Μαΐου. Στις βόρειες χώρες, όπου το καλοκαίρι μετριέται περισσότερο με το φως και λιγότερο με τη ζέστη, η 21 Ιουνίου - μεγαλύτερη μέρα - είναι η μέση του καλοκαιριού. Στο νότο, όπου το φαινόμενο της διάρκειας της ημέρας είναι λιγότερο αισθητό, καλοκαίρι θεωρείται η εποχή της μεγαλύτερης ζέστης. Κι επειδή το να θερμανθεί το περιβάλλον παίρνει κάποιο χρόνο, η περισσότερη ζέστη εμφανίζεται αργότερα από την μεγαλύτερη μέρα, κοντά στον Αύγουστο.

Ο Ανθρωπος όμως, από την εποχή του Big Bang, ή και πιο πριν, παρατήρησε αυτό το φαινόμενο της μεγαλύτερης μέρας και γρήγορα το συνδύασε με τα φαινόμενα της ζωής. Ετσι, όπως με την Ανοιξη που είναι η ετήσια αναγέννηση της φύσης και των ζώων (και μαζί και του ανθρώπου), και το θερινό ηλιοστάσιο έπαιξε πάντα σημαντικό ρόλο στο ομαδικό φαντασίωμα. Η πιο μεγάλη μέρα είναι σαν την πιο μεγάλη ζωή.

Ο Ανθρωπος δάμασε και χρησιμοποίησε τη φωτιά. Μ'αυτό σαν μέσο και σαν όπλο, εξελίσσεται. Είναι συμβολικά το πιο δυναμικό στοιχείο στην ιστορία του. Το θεωρεί προσωπική του κατάκτηση απέναντι στη Φύση. Ευνόητο είναι λοιπόν που πάντα η φωτιά ήταν κεντρικό στοιχείο στις γιορτές.

Για το λόγο αυτό, αλλά και γιατί σχετίζεται και με το φως και τον Ηλιο, η φωτιά είναι το κεντρικό στοιχείο της γιορτής του ηλιοστάσιου. Πολύ περισσότερο βέβαια στους βόρειους λαούς, αλλά και σε μας τους νοτιότερους, η μέρα αυτή, πάντα γιορταζόταν και γιορτάζεται με τη φωτιά. Δεν έχει χαθεί, δεν έχει σβήσει, κάθε χρόνο, αυτή η πανάρχαια - παγανιστική θα έλεγαν κάποιοι - γιορτή ξαναζεί. Σ'ελαφρά διαφορετική ημερομηνία, κουκουλωμένη το χριστιανικό μανδύα, μα πάντα λαμπρή η γιορτή του Ιούνη - Αη-Γιαννιού.

http://moonchild.phivos.net/E20060622140038/index.html




Διαβάστε Περισσότερα...

Πρώτη μέρα του καλοκαιριού



Στην πρώτη μέρα του καλοκαιριού, κατά το θερινό ηλιοστάσιο, είναι αφιερωμένο το σημερινό λογότυπο της Google...


Διαβάστε Περισσότερα...