Πέμπτη 19 Φεβρουαρίου 2009

Εκδήλωση αγάπης του Συλλόγου Μεσσηνίων Φοιτητών - Κοπή πρωτοχρονιάτικης πίτας


Ο Σύλλογος Μεσσηνίων Φοιτητών ( ΣΥ.ΜΕ.Φ) σας προσκαλεί να τιμήσετε με την παρουσία σας την εκδήλωση για την κοπή της πρωτοχρονιάτικης πίτας του, η οποία θα πραγματοποιηθεί στις 26/2/09 και ώρα 20:00 στο ξενοδοχείο Εσπέρια Palace ( Σταδίου 22 Σύνταγμα).

Στο πλαίσιο της εκδήλωσης ο ΣΥ.ΜΕ.Φ σε συνεργασία με τον ΜΚΟ Θεόφιλο θα ενισχύσει τις άπορες πολύτεκνες οικογένειες της Μεσσηνίας μέσω ειδικού ταμείου που θα υπάρχει στον ίδιο χώρο.

Αξίζει να σημειωθεί ότι...........




λόγω του συμβολισμού του σκοπού της εκδήλωσης μας «το παρών» αναμένεται να δώσουν και πολλοί σημαντικοί εκπρόσωποι πολιτικών φορέων από όλη τη χώρα, της ακαδημαϊκής κοινότητας καθώς και του καλλιτεχνικού στερεώματος.

Μετά την ολοκλήρωση της εκδήλωσης θα ακολουθήσει δεξίωση.

τηλ επικοινωνίας 6947023472
6974827696


Διαβάστε Περισσότερα...

ΤΣΙΚΝΟΠΕΜΠΤΗ!!!!




*ΤΣΙΚΝΟΠΕΜΠΤΗ:

Έτσι λέγεται η Πέμπτη της Κρεατινής εβδομάδας, επειδή την ημέρα αυτή όλα τα σπίτια (και όχι μόνο, αλλά και καταστήματα) ψήνουν κρέας ή λειώνουν το λίπος από τα χοιρινά και η τσίκνα είναι διάχυτη παντού...........




Το "τσίκνισμα" όπως λέει και η λέξη, είναι το στοιχείο που κυριαρχεί σήμερα!!!

Οι μεζέδες, τα κοψίδια και γενικότερα το τσιμπούσι και η... "κρασοποσία" έχουν την τιμητικής τους!!!

Ουσιαστικά η "Τσικνοπέμπτη" έρχεται να μας θυμίσει συνήθειες αλλοτινών εποχών, όπου όλοι γλεντούσαν ψήνοντας τα κοψίδια, τραγουδώντας, χορεύοντας και πίνοντας κρασί.

ΤΣΙΚΝΟΠΕΦΤΗ ΦΤΙΑΧΝΑΝ ΤΟ ΠΑΣΤΟ


«Τσικνοπέφτη» ήταν η μέρα που ετοίμαζαν το «παστό». Έβραζαν το λίπος με λίγο νερό, ραντίζοντάς το συγχρόνως με νερό. Το σούρωναν στη συνέχεια. Αυτή ήταν η «γουρναλοιφή». Φυλαγόταν σε δοχεία (πήλινα). Χρησιμοποιούνταν ως άρτυμα για όλη τη χρονιά.
Στον πάτο του λεβετιού (καζανιού) έμεναν οι «τσιγαρίδες» που νοστιμίζαν τα φαγητά (με χόρτα, αυγά, όσπρια).
Σε «λεβέτι» έβραζαν το κρέας με λίγο κρασί για να βγάλει λίπος, που με αυτό έβραζε. Έριχναν τα μπαχαρικά για νοστιμάδα κα τα λουκάνικα, αφού τα καθάριζαν από την καπνιά. Πρόσεχαν μη «τσικνιστούν» γιατί θα χάλαγε όλο το «παστό».
Μετά το βράσιμο καθάριζαν το κρέας από τα κόκαλα, έκοβαν τα λουκάνικα και τα τοποθετούσαν σε «λαγήνες» (δοχεία πήλινα), και τα περιέχεαν με λίπος για να σκεπαστούν οι μεζέδες. Ήταν το φαγητό για όλο το χρόνο. Μ’αυτό φίλευαν και τους ξένους.
Ονομαστό φαγητό από «παστό» ήταν οι «καγιανάδες»- οι «αλιμοκαγιανάδες», με κρεμύδι κι αυγά.
Διαδικασία εβδομάδας γιορταστική, με λιχουδιές λογιών – λογιών, κρασί, τραγούδι. Κι «έχει ο Θεός», αφού έδωσε για να έχει κι ο Χριστιανός για όλη τη χρονιά, όλα τα καλά. Και γουρναλοιφή, και τσιγαρίδες και λουκάνικα, και παστό και πυτιά, και γουρνοσάπουνο, και γουρνοτσάρουχα, αλλά και την καπνοσακούλα από τη φούσκα.

Για τούτο πρέπουν τις μέρες αυτές γιορτάσια και χαρές.

Και «μεγάλη νάναι η χάρη Του».

Στη υγειά μας, λοιπόν, με «καράτζαφλο» με συκώτι με ψιλό κρεμύδι, με «οματιές» και κρασί… και πειράγματα…


Διαβάστε Περισσότερα...