Η οικονομική κατάσταση είναι μόνιμη πηγή ανασφάλειας για τους Μεσσήνιους πολίτες. Έχουν χάσει απολύτως την εμπιστοσύνη τους στους ανθρώπους που μας κυβέρνησαν και μας κυβερνούν και πιστεύουν ότι μόνο με ριζικές αλλαγές (άλλοι το αποκαλούν «επανάσταση», άλλοι «έκρηξη») θα μπορέσει η κατάσταση να αναστραφεί προς το καλύτερο.
Κανείς από όσους μιλήσαμε δε δήλωσε αισιόδοξος για το μέλλον.
Η μεγαλύτερη ανησυχία τους είναι τι θα συμβεί στις νεότερες γενιές, που πλέον πορεύονται χωρίς προοπτικές. Οι άνθρωποι γύρω στα τριάντα δηλώνουν ότι...................
φοβούνται να κάνουν το επόμενο βήμα και να αποκτήσουν οικογένεια.
Σταυρούλα Π., 28 ετών
«Δεν έχω καθόλου ελεύθερο χρόνο»
«Τα οικονομικά, τα επαγγελματικά, τα προσωπικά, λίγο - πολύ όλα μαζί μπορούν να αποτελέσουν, κατά καιρούς, πηγές άγχους και ανασφάλειας στην καθημερινότητά μου. Αυτό που, κυρίως, μου προκαλεί άγχος είναι ότι έχω πολύ λίγο ελεύθερο χρόνο.
Πάντα υπάρχουν, όμως, πράγματα που μου δίνουν χαρά. Ελπίδα και χαρά αισθάνομαι όταν βρίσκομαι με τα αγαπημένα μου πρόσωπα.
Για το μέλλον, δεν είμαι ούτε αισιόδοξη ούτε απαισιόδοξη. Θα έλεγα ότι είμαι μάλλον συγκρατημένη».
Παναγιώτης, 36 ετών
«Φοβόμαστε να κάνουμε οικογένεια»
«Φόβο και ανασφάλεια μου προκαλούν τα εργασιακά. Υπάρχει συνεχής αβεβαιότητα για την οικονομική κατάσταση, για το ότι δε θα πάρουμε ποτέ σύνταξη, για το πώς θα εξελιχθεί η οικονομική κρίση και μέχρι πού θα φτάσει ο λαός. Σε εμάς, που είμαστε σε ηλικία γάμου, μας έχουν ανατραπεί όλοι οι προγραμματισμοί. Φοβόμαστε να κάνουμε το επόμενο βήμα για οικογένεια, γάμο και παιδιά.
Ελπίζουμε, πάντα υπάρχει ελπίδα, απλώς έχει πολύ δρόμο το πράγμα μέχρι να ισορροπήσει η κατάσταση. Για να βγούμε από την κρίση είναι απαραίτητο να γίνουν ριζικές αλλαγές και σε αυτούς που μας κυβερνούν και σε εμάς τους ίδιους. Πρέπει να αλλάξουμε νοοτροπία. Να σταματήσει, για παράδειγμα, το ρουσφέτι. Η εκάστοτε εξουσία να τα παίρνει από αυτούς που τα έχουν».
Χρήστος, 38 ετών
«Η ανεργία φέρνει ανασφάλεια»
«Το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι η ανεργία. Η ανεργία φέρνει μαζί την ανασφάλεια, προκαλεί οικονομικό αδιέξοδο και δημιουργεί προβλήματα σε όλους τους τομείς της καθημερινότητας. Δεν μπορείς να κάνεις οικογένεια, δεν έχεις αγοραστική δύναμη, δεν κινείται η αγορά.
Από την άλλη, το κράτος δε βοηθά καθόλου. Ελπίζουμε ότι θα ευοδωθούν οι προσπάθειες της κυβέρνησης, αλλά, όπως και να ‘χει, θα χρειαστούν τουλάχιστον δέκα χρόνια για να φανούν αποτελέσματα από τα μέτρα που μας έχουν επιβληθεί.
Από τα συγκεκριμένα αποτελέσματα θα εξαρτηθεί και το κατά πόσο θα έχουμε ελπίδες στο μέλλον. Προς το παρόν, δεν υπάρχει ελπίδα».
Γιώργος Θεοδοσιάδης
«Ανασφάλεια μου προκαλεί το μέλλον των παιδιών μου»
«Αυτό που μου προκαλεί μεγαλύτερο φόβο και ανασφάλεια είναι το μέλλον των παιδιών μου. Αυτό με απασχολεί περισσότερο. Τι θα κάνουν τα παιδιά. Εμείς κάπως θα τη βγάλουμε, τα παιδιά όμως; Οι οικονομικές δυσκολίες είναι πολύ μεγάλες. Τις βλέπουμε, τις αντιμετωπίζουμε κάθε μέρα.
Αυτή τη στιγμή δεν έχω καμία ελπίδα. Στην Ελλάδα δεν υπάρχει ελπίδα. Μόνο μια επανάσταση θα μας σώσει, τότε ίσως θα μπορούσε κάτι να γίνει. Οι αλλαγές πρέπει να είναι ριζικές. Η καθημερινότητα, ως έχει, δεν αλλάζει, παρά μόνο με μια επανάσταση».
Παναγιώτης Σκορδιάς
«Ο γιος μου θα σπουδάσει στο εξωτερικό,
για να έχει μια καλύτερη ζωή»
«Άγχος και ανασφάλεια μου προκαλεί η οικονομική κατάσταση, φυσικά, η οποία πηγαίνει από το κακό στο χειρότερο. Εκείνο που μας ενδιαφέρει αυτή τη στιγμή, στην ηλικία μας, γιατί οπωσδήποτε έχουμε παιδιά, είναι το τι θα κάνουν τα παιδιά μας. Τι θα μπορέσουμε να κάνουμε εμείς για τα παιδιά μας.
Ο γιος μου του χρόνου θα είναι στη Γ’ Λυκείου και δε βλέπω μέλλον. Από τώρα σκέφτομαι και έχω κανονίσει το πώς θα συνεχίσει τις σπουδές του έξω, όχι εδώ στην Ελλάδα. Είναι το μόνο ίσως που μπορεί να τον σώσει, για να έχει μια καλύτερη ζωή. Πιστεύω ότι βρισκόμαστε στη δεκαετία το ’50 – ’60. Σε τέτοια οικονομική κατάσταση, όπως ήταν τότε. Ίσως να είναι και χειρότερα τα πράγματα.
Στο μέλλον; Τι βλέπουμε; Τίποτα. Αν δε βγούμε στους δρόμους, όπως αρχίζουν και βγαίνουν σιγά σιγά πάρα πολλά κράτη, δε θα γίνει απολύτως τίποτα. Αν δε τα σκουπίσουμε όλα από την αρχή να τα φτιάξουμε, δεν υπάρχει ελπίδα».
Γιάννης Φουρναράκος
«Πηγή φόβου οι τριακόσιοι της Βουλής»
«Το πιο επικίνδυνο όλων είναι, θεωρώ, η πολιτική η οποία εφαρμόζεται. Αν πριν από δέκα χρόνια μας έλεγαν ότι θα γινόταν αυτό το πράγμα, δε θα το πιστεύαμε. Δεν μπορούσαμε καν να το φανταστούμε. Δυστυχώς, όμως, τώρα έχουμε ταυτιστεί με αυτό το πράγμα και θα έχει επικίνδυνες συνέπειες για όλους μας. Προσπαθούν να μας πείσουν ότι είναι για το καλό μας. Για ποιο καλό μας; Δεν είδαμε κανένα καλό.
Για μένα πηγή φόβου και ανασφάλειας είναι η πολιτική συμπεριφορά και των τριακοσίων της Βουλής. Αγωνίζονται για το Άσυλο στα Πανεπιστήμια, αλλά το δικό τους Άσυλο δεν το αγγίζουν, το αφήνουν απ’ έξω. Αγανακτώ μαζί τους, μας υποτιμούν και μας αδικούν συνεχώς. Τα πράγματα τα βλέπω μαύρα. Προπαντός για εσάς τους νέους.
Δεν είμαι φασίστας, αλλά έζησα πολλές καταστάσεις και, δυστυχώς, φτάνω σε αυτό το συμπέρασμα: επτά χρόνια χούντας, τριάντα πέντε χρόνια αστικής δημοκρατίας και δε μου βγαίνει. Δεν είμαι θιασώτης, γιατί τη χούντα την έζησα και την κατάλαβα, αλλά δε μου βγαίνει δημοκρατία με τη συμπεριφορά τους. Τουλάχιστον αυτοί πεθάνανε χωρίς μία, εδώ δε βλέπω να πεθαίνει και κανένας χωρίς μία. Κάθε γραμματάκος και μιας νομαρχιακής έχει τη Μερσεντές του.
Παναγιώτης Καπετανάκης
«Μία μέρα των ημερών θα γίνει η έκρηξη»
«Δύο πράγματα προκαλούν για μένα ανασφάλεια στο μεσσηνιακό λαό: το πρώτο είναι το οικονομικό. Απόρροια του οικονομικού είναι το δεύτερο, η εγκληματικότητα. Πράγμα που παλαιότερα δεν είχε συμβεί ποτέ. Βλέπουμε ότι σήμερα έχουμε ληστείες σε καθημερινή βάση, πράγμα που μέχρι κάποιον βαθμό είναι αναπόφευκτο. Επιπλέον, δεν υπάρχει συμπαράσταση από την Αστυνομία. Το βασικό πρόβλημα είναι το οικονομικό και από αυτό πηγάζουν τα υπόλοιπα.
Σε όλα αυτά φταίνε οι εκάστοτε κυβερνόντες, οι οποίοι παρουσίασαν ένα ψέμα, το οποίο σερβίρισαν στον ελληνικό λαό σαν να είναι αληθινό. Αυτό είναι το ψέμα της Οικονομίας.
Πιστεύω ότι, επειδή είμαστε ένα καζάνι που βράζει, μία μέρα των ημερών θα γίνει η έκρηξη. Είναι αναπόφευκτη. Δεν μπορεί ο ένας να δουλεύει και τριάντα να κάθονται. Το μέλλον προβλέπεται δυσοίωνο, με αυτά τα δεδομένα».
Αθανάσιος Τσαπόγας
«Τρέμω για τη νέα γενιά»
«Δεν έχω ανασφάλειες για το μέλλον, αλλά τρέμω για τη νέα γενιά. Παιδιά με σπουδές σοβαρές, δε βρίσκουν δουλειά. Εκεί είναι το πρόβλημα το μεγάλο. Για μένα προσωπικά δεν υπάρχει πρόβλημα και ανασφάλεια δεν έχω ούτε προσωπική ούτε επαγγελματική. Αλλά το βλέπω γύρω μου. Όλοι έχουν παιδιά άνεργα και χωρίς προοπτικές.
Δεν είμαι επαΐων για να μπορέσω να δώσω λύσεις, αλλά η ελπίδα πεθαίνει τελευταία. Ότι κάποια πράγματα στην Ελλάδα έπρεπε να έχουν αλλάξει, είναι γεγονός. Από όσα γίνονται αυτή τη στιγμή, κάποια έπρεπε να γίνουν. Κατά κύριο λόγο φταίνε οι πολιτικοί που μας έφτασαν εκεί που μας έφτασαν. Δεν μπορεί η μάνα μου, που πέθανε πέρυσι, να είχε φροντίσει για τα γεράματά της και για το θάνατό της, και αυτοί που μας κυβερνούσαν να μην έβλεπαν το κατήφορο που είχαμε πάρει και να μην έχουν πάρει εδώ και χρόνια κάποιο μέτρο για να αναστρέψουν την κατάσταση.
Για την κατάσταση, όμως, εκτός από τους πολιτικούς, φταίει και ο λαός. Αν τα παίρνει ο γιατρός, δε φταίει μόνο ο πολιτικός. Αν τα παίρνει ο άλλος στην Πολεοδομία, αν τα παίρνει ο καθηγητής μαύρα, δε φταίνε οι πολιτικοί. Ευθύνες έχουμε και ως λαός. Έχουμε λιγότερες ευθύνες από αυτούς που μας κυβέρνησαν, αλλά έχουμε κι εμείς τις προσωπικές μας ευθύνες.
Αυτό που νομίζω πως πρέπει να αλλάξει, είναι να γίνουν επενδύσεις για να δουλέψει η νέα γενιά. Αυτοί είναι το μέλλον της Ελλάδας. Δεν είμαστε εμείς, οι εξηντάρηδες, που κάναμε την πορεία μας. Αυτοί θα προσφέρουν στον τόπο. Επίσης, οι δουλειές να δίνονται αξιοκρατικά, γιατί, κακά τα ψέματα, αν δεν έχεις γνωριμίες, η πρόσβαση στην εργασία δεν είναι τόσο εύκολη».
Στάθης Γεωργακίλας
«Ας γυρίσουν πίσω τα χρήματα που έχουν κλέψει»
«Την ανασφάλεια μας την έχουν δημιουργήσει τα δύο μεγάλα κόμματα που μας κυβερνάνε τόσα χρόνια. Ο κ. Πάγκαλος λέει: Τα φάγαμε μαζί. Δεν μπορεί να τα έφαγε ένας εργαζόμενος με 800 – 1.000 ευρώ μισθό μαζί με τον κ. Πάγκαλο που δεν έχει δουλέψει ποτέ στη ζωή του και είναι πολιτικός και κάνει τα ρουσφέτια του. Όλοι αυτοί ευθύνονται για την κατάντια του ελληνικού κράτους. Ας γυρίσουν πίσω τα χρήματα που έχουν κλέψει και μετά, εάν δε φτάνουν και ευθύνεται ο λαός, ας δώσουμε και εμείς. Μέχρι τώρα, κανένας από αυτούς δεν μπήκε φυλακή. Ο λαός θέλει να δει κάποιους από αυτούς που ευθύνονται -και τα ονόματά τους έχουν δημοσιευθεί στις εφημερίδες- να μπει φυλακή, για να ικανοποιηθεί το δημόσιο αίσθημα».
Της Γεωργίας Οικονομοπούλου - Εφημερίδα "ΘΑΡΡΟΣ", Κυριακή 2 Φεβρουαρίου
Διαβάστε Περισσότερα...
