Με ιστορία που χάνεται στα βάθη των αιώνων, η Κυπαρισσία, έδρα του «νέου» Δήμου Τριφυλίας, συνεχίζει την πορεία της στο χρόνο! Θεωρείται, δε, πέρα από βέβαιο πως με τη δημιουργία κατάλληλων υποδομών και τη στήριξη των ανθρώπων της, θα ανοίξει νέα προοπτική ανάπτυξης για την περιοχή!
Η Κυπαρισσία είναι σήμερα.....................
μια σύγχρονη κωμόπολη, κέντρο και επίκεντρο της περιοχής, της ζωής και της δραστηριότητας. Διαθέτει υπηρεσίες, καταστήματα, επιχειρήσεις… αλλά και προβλήματα και ανάγκες.
Πόσο άλλαξε, όμως, στο χρόνο; Σε τι άλλαξε; Πότε ήταν καλύτερα; Τα ερωτήματα αυτά θέσαμε σε Κυπαρίσσιους που έζησαν, πριν χρόνια, την Κυπαρισσία μιας άλλης εποχής! Μας μίλησαν για την Άνω Πόλη και την «ακμάζουσα» αγορά της. Για τις γειτονιές και τις παρέες. Για τις ανθρώπινες σχέσεις, που τότε ήταν αγνές κι αληθινές. Θύμησες αλλοτινών εποχών, νοσταλγικές αναμνήσεις χαραγμένες βαθιά στην καρδιά τους! Μπορεί, όπως είπαν, να μην υπήρχαν τα μέσα, αλλά ήταν άλλοι άνθρωποι, άλλη ζωή!
Παύλος Χριστακόπουλος
«Έχει αλλάξει πολύ η Κυπαρισσία», τόνισε ο Παύλος Χριστακόπουλος. «Καλύτερη ζωή ήταν προπολεμικά, πιο ξέγνοιαστα, πιο ήρεμα, υπήρχαν δουλειές… Μετά, βέβαια, ήρθε η Κατοχή, πολύ δύσκολα, ε, μετά φτιάσαν κάπως τα πράγματα και τώρα είμαστε πάλι στην “τσίτα”, ανεργία και δυσκολία…».
Πλέον, στην πόλη όπως «μεγάλωσε», «έχει χαθεί η γειτονιά, ο γείτονας, πάνε αυτά. Βγαίνανε οι γυναίκες, οι γειτόνισσες, λέγανε τα δικά τους, τώρα πάνε αυτά, σβήσανε…
[…] Χαλάσαμε, χάλασε, δυστυχώς, η κοινωνία.
Τότε ήκμαζε η Άνω Πόλη, είχε κόσμο, είχε ζωή… τώρα έχει πέσει, έχει φύγει ο κόσμος…».
Φώτης Σαλακάς
Ο Φώτης Σαλακάς, κάτοικος Κυπαρισσίας πενήντα χρόνια, σημείωσε: «Υπάρχει αλλαγή στην πόλη, ειδικά στην Άνω Πόλη, που τότε είχε ζωή και κίνηση».
Από τα πενήντα χρόνια που ζει στην Κυπαρισσία, τα δέκα ήταν καλά, λέει, τα υπόλοιπα άχρηστα… Θυμάται «ανοιχτά τα μαγαζιά και ανοιχτά τα σπίτια… δεν υπήρχαν κλεψιές και τέτοια που γίνονται σήμερα. Τώρα είναι όλα κλειστά, από φόβο. Ήταν άλλη εποχή, καλή!».
Γιώργος Κουσελάς
Ο Γιώργος Κουσελάς θυμάται την Κυπαρισσία από το 1930! «Όλα έχουν αλλάξει. Και η πόλη και η ζωή και οι άνθρωποι!», σχολίασε και εξήγησε: «Το 1930 ήταν εδώ, στην Άνω Πόλη, η λαϊκή αγορά. Υπήρχε πολλή κίνηση, πολύ ζωή! Σπίτια, οικογένειες, μαγαζιά, τσαγκαράδικα, τα παλιά σφαγεία και κρεοπωλεία, το Νοσοκομείο, το Γυμνάσιο και τόσα άλλα ήταν, παλιά, στην Άνω Πόλη. Σιγά σιγά μεγάλωσε η πόλη και ενώθηκαν η Άνω και η Κάτω Πόλη.
[…] Τότε η οικογένεια ήταν πιο αγαπημένη. Ήταν πιο φτωχά, όμως. Λίγοι είχαν τα λεφτά. Ήταν δύσκολα χρόνια στα οικονομικά, αλλά για οικογένεια, για φίλους, για παρέα, για γειτονιά, τότε ήταν πολύ καλύτερα απ’ ό,τι είναι σήμερα! Σήμερα οι φίλοι σε πλησιάζουν από συμφέρον και όταν μάθουν ότι δεν υπάρχει πορτοφόλι, δε σε προσέχουν καθόλου…».
Στάθης Πανταζόπουλος
«Η κοινωνία, η παλιά, με τις παρέες και τα γλέντια, έχει αλλάξει», σημείωσε ο Στάθης Πανταζόπουλος. «Είχαμε μάθει στην πείνα και τη δίψα, τα υπομέναμε και τα υποφέραμε όλα. Αλλά, με λίγα, φτωχικά, περνάγαμε καλά!
Σήμερα, είναι αλλιώς, και οι νέοι και η κοινωνία…
Όσο αξίζανε τα παλιά τα μαγαζιά, δεν αξίζει τίποτα σήμερα! Τα μαγαζάκια, τα ταβερνάκια, οι άνθρωποι, ήταν όλα έντιμα! Τώρα… […] Μου έχει λείψει η συμπεριφορά και η εκτίμηση των ανθρώπων. Άλλη εκτίμηση είχαμε τότε και άλλη σήμερα…
[…] Τα παλιά τα χρόνια, τις Απόκριες, θυμάμαι, σμίγαμε τέσσερις – πέντε οικογένειες, με φτωχικό τραπέζι, και περνάγαμε αρχοντική ζωή! Σήμερα όλα τα έχουμε και τίποτα δεν έχουμε!».
Σύμφωνα με τον κ. Χρήστο, «μπορεί να έχουν αλλάξει οι συνθήκες και η διαβίωση προς το καλύτερο, αλλά η παλιά εποχή ήταν πιο ανθρώπινη! Δεν υπήρχε το συμφέρον που υπάρχει σήμερα. Ο κόσμος βοηθούσε τον άλλον…».
Με τη σειρά της η κα Μαρία παρατήρησε πως «η ζωή παλιά ήταν διαφορετική. Δεν υπήρχαν τα μέσα που υπάρχουν σήμερα, ήταν πολύ δύσκολα, ήταν όμως άλλοι άνθρωποι.
[…] Η Κυπαρισσία ήταν άλλη πόλη. Δεν ήταν έτσι. Ούτε αυτοκίνητα, ούτε θόρυβοι, ούτε αυτή η κατάσταση…».
Μάλιστα, μας μίλησε για τις νοικοκυρές στη γειτονιά, «που μαγείρευαν, έπλεναν και μαζί καθάριζαν και άσπριζαν…».
Στις συζητήσεις με πολίτες της Κυπαρισσίας για το «τότε» και το «σήμερα», μας διηγήθηκαν ιστορίες – βιώματα δικά τους από γλέντια, πανηγύρια, τη λαϊκή αγορά. Μας είπαν για τις σαρδέλες, το τυρί και το ποτήρι το κρασί στου «Καλιτσάνου», στου «Μητσάκου», στου «Τσολιά» και στου «Γιαννάκη»! Για το φαγητό στα εστιατόρια του «Αχιλλέα», του «Ντούλου», του «Παπλωματά». Για το κουτούκι του «Ντακουνάκια» και τις ταβέρνες του «Αλτάνη», του «Κομπορόζου», του «Κανέλλη». Για τα παντοπωλεία (με μεζέ φυσικά) του «Πόλκα», του «Μπαρτζελιώτη», του «Κοτσώρη», του «Μπούζα», του «Μπακολιά», του «Κανελλόπουλου». Για τις ταβέρνες του «Σεγκουνά», του «Θεοχαρόπουλου», του «Θανόπουλου», του «Αλεξόπουλου», του «Αντωνόπουλου (Ντεκέ)» στην Άνω Πόλη. Ακόμη και για την παράγκα στο ηρώο, όπου γίνονταν κάθε καλοκαίρι πολλά όμορφα γλέντια.
Του Ηλία Γιαννόπουλου - tharrosnews.gr
Διαβάστε Περισσότερα...
