Κυριακή 30 Ιανουαρίου 2011

"Εμπαιγμός" στην πλάτη των παιδιών και των εφήβων με ειδικές ανάγκες


"Εμπαιγμός". Σκληρή λέξη, που για να την ξεστομίσει κάποιος ή πρέπει να έχει φτάσει στο "αμήν" ή να νιώθει ότι τον πνίγει το δίκιο. Στο "αμήν" λοιπόν έφτασαν πρόσφατα οι γονείς και οι εκπαιδευτικοί του ΕΕΕΕΚ Καλαμάτας και μίλησαν για εμπαιγμό. Για όποιους ενδεχομένως τους μπερδεύουν τα πολλά αρχικά, πρόκειται για το Εργαστήρι Ειδικής Επαγγελματικής Εκπαίδευσης και Κατάρτισης Καλαμάτας, το οποίο στεγάζεται στο κτήριο της παλιάς Σχολής Παπαφλέσσα, επί της οδού Κρήτης.
Το τόσο σημαντικό αυτό σχολείο για τη Μεσσηνία, στεγάζεται.....................

εκεί όχι γιατί δεν υπάρχει κάποιο καλύτερο για να μεταφερθεί, αλλά γιατί η γραφειοκρατία, καθώς και άλλοι λόγοι - που κανείς από τους εμπλεκόμενους δεν φαίνεται να γνωρίζει με σαφήνεια - έχουν κάνει το μεγάλο όνειρο... και πάλι άπιαστο.
Το νέο σχολείο των παιδιών είναι στην συνοικία της Αγίας Κυριακής και πρόκειται για ένα πραγματικό στολίδι! Οι εγκαταστάσεις και οι προδιαγραφές του είναι υπερσύγχρονες! Σε αυτό όταν μπήκαμε πρώτη φορά είδαμε πώς πραγματικά πρέπει να φιλοξενούνται να παιδιά με ειδικές ανάγκες σε ένα σχολείο. Αντ΄ αυτού, οι μαθητές στριμώχνονται ακόμα στο παλιό τους σχολείο, το οποίο αισθητικά καμία σχέση δεν έχει με το καινούριο, αλλά ούτε και τα προδιαθέτει για να συνεχίζουν με θετική διάθεση τα μαθήματά τους!
Η υπεύθυνη εκπαιδευτικός των παιδιών για τα μαθήματα της Φυτικής Παραγωγής, μας έλεγε πως για το μάθημα που τόσο αγαπούν οι μαθητές, αναγκάζονται να φυτεύουν μόνο σε γλαστράκια, αφού ούτε κήπο κατάλληλο έχει το σχολείο, ούτε χώρο, ούτε άλλες δυνατότητες.
Την Πέμπτη το πρωί, στο σχολείο - στο οποίο το Πάσχα έγινε η λαμπερή δεξίωση για την παράδοση του κτηρίου - έφτασαν τα έπιπλα και ο εξοπλισμός. Το σχολείο σήμερα είναι βρώμικο, κλειστό και μόνο κάτι πουλιά κάνουν βόλτες πέρα δώθε. Δε μοιάζει με το πεντακάθαρο και στολισμένο με φορτωμένους μπουφέδες σχολείο, που ο περισσότερος κόσμος είδε κάτι μήνες πριν από τις τηλεοράσεις.
Εφτασαν τα έπιπλα λοιπόν και το σχολείο ακόμα... είναι στο σκοτάδι, μιας και οι ευθύνες που υπάρχουν για το καίριο αίτημα της σύνδεση του ρεύματος δε λένε να αποδοθούν, ή να γίνουν γνωστές επίσημα!
Ιδού ο "σκοταδισμός" του 21ου αιώνα που καταδικάζει τα παιδιά με ειδικές ανάγκες να ζουν μέσα στη δυσκολία. Χωρίς ασανσέρ για τα καροτσάκια τους, χωρίς ειδικών προδιαγραφών προαύλιο για να παίξουν, με αίθουσες παλιές. Με μουντούς και ποτισμένους από την υγρασία τοίχους να εγκλωβίζουν το βλέμμα και τα όνειρά τους. Για πόσο ακόμα; Κανείς δεν ξέρει.



Γιούλα Σαρδέλη - eleftheriaonline.gr



Διαβάστε Περισσότερα...

Φιλιατρά. Βασιλικός για Γκίνες ύψους 2,02 μ.


Ο βασιλικός είναι το πιο αγαπημένο από όλα τα μυρωδικά και στολίζει αυλές και μπαλκόνια σε κάθε γωνιά της Ελλάδας. Πιο σπάνιος είναι ο χειμερινός βασιλικός.
Ένας τέτοιος βασιλικός, χειμερινός, «μεγαλώνει» στα Φιλιατρά και, μάλιστα, δίκαια μπορεί να διεκδικήσει μια θέση στο βιβλίο των ρεκόρ Γκίνες, αφού το ύψος του ξεπερνά τα 2 μέτρα. Για την ακρίβεια, είναι 2 μέτρα και 2 εκατοστά (2,02 μ.)!
Με το που τον αντικρίσαμε, στο πίσω μέρος του αρτοποιείου του Γιάννη Τασσόπουλου στα Φιλιατρά, απέναντι από τα κεντρικά γραφεία της ΔΕΗ, μετά την αρχική έκπληξη και το θαυμασμό, τον φωτογραφήσαμε.

Πώς, όμως, ο βασιλικός πήρε τόσο ύψος; Ποιο είναι το «μυστικό» της ανάπτυξης; Πολλή αγάπη, φροντίδα και.........................

νερό, λέει ο ιδιοκτήτης του.

-Γιάννη, πώς κατάφερες να «μεγαλώσεις» έναν τόσο ψηλό βασιλικό; Περίμενες να φτάσει τόσο ψηλά;
Να πω την αλήθεια, όχι. Αφού προέκυψε όμως... κάνω τα αδύνατα - δυνατά να τον πάω ακόμα πιο ψηλά!

-Είναι στα 2 μέτρα και δύο εκατοστά.
Ναι, ενώ υπολογίζω ότι μέχρι το καλοκαίρι θα ακουμπήσει τα 3 μέτρα.

-Γνωρίζεις αν υπάρχει άλλος πιο ψηλός βασιλικός;
Από τα στοιχεία που έχω συλλέξει μέχρι αυτή τη στιγμή, πιστεύω πως δεν υπάρχει. Είναι ο μοναδικός. Τώρα, δεν ξέρω αν βγει κάτι άλλο στην πορεία.

-Έναν τέτοιο, σπάνιο, χειμερινό βασιλικό (γιατί είναι πλατύφυλλος) και σε αυτό το ύψος, πώς σκέφτεσαι να τον «εκμεταλλευτείς»;
Αρχικά σκέφτομαι να τον καταγράψω στο βιβλίο των Ρεκόρ Γκίνες, γιατί, όπως προανέφερα, σύμφωνα με τα στοιχεία που έχω, δεν υπάρχει κάτι αντίστοιχο.

-Το σκέφτεσαι σοβαρά να το προχωρήσεις;
Ναι, γιατί όχι;

-Τι το ιδιαίτερο κάνεις για τη φροντίδα του;
Μόνο νεράκι του βάζω. Δεν κάνω κάτι ιδιαίτερο. Νερό και φροντίδα, για να μεγαλώσει.

-Ο βασιλικός επηρεάζεται από το χειμώνα;
Ναι. Το πολύ κρύο, παρότι είναι χειμερινός, τον επηρεάζει. Θέλει μια θερμοκρασία από 20 μέχρι 22 βαθμούς. Από τους 20 και κάτω έχει πρόβλημα. Προσπαθώ όσο μπορώ να μην τον χτυπάει το κρύο, η υγρασία, γιατί τα φύλλα του αρχίζουν να μαραίνονται.

-Βλέπω το χρώμα του και είναι «ζωηρό» πράσινο. Δε δείχνει σημάδια επηρεασμού από τις καιρικές συνθήκες…
Ναι, πράγματι. Έχει καθαρό βαθύ πράσινο χρώμα, έτσι όπως πρέπει να είναι ένας χειμερινός βασιλικός.

-Τον έχεις δείξει σε κόσμο; Αν ναι, ποια είναι η αντίδραση;
Όχι, δεν τον έχουν δει πολλοί. Πολύ λίγα άτομα. Όσοι τον είδαν, όμως, έμειναν έκπληκτοι από το μέγεθός του. Δεν το πιστεύει κάποιος ότι ένας βασιλικός μπορεί να φτάσει σε αυτό το ύψος!

Κλείνοντας ευχηθήκαμε στον Γιάννη να καταφέρει να καταχωρήσει το βασιλικό του στο βιβλίο των Ρεκόρ Γκίνες και - γιατί όχι; -, αφού τον μεγαλώσει περισσότερο και τον πάει στα 3 μέτρα, να σπάσει ακόμα και το δικό του ρεκόρ!

Λίγα λόγια για το βασιλικό

Αξίζει να σημειώσουμε πως ο βασιλικός κατάγεται από την Ινδία, όπου θεωρείται ιερό φυτό του Βισνού και του Κρίσνα, και φαίνεται ότι από εκεί τον έφερε ο Μέγας Αλέξανδρος στην Ελλάδα, δίνοντάς του και το σημερινό του όνομα: το του βασιλέως φυτό, το βασιλικόν. Ήδη, από την αρχαιότητα συνδεόταν με έντονους συμβολισμούς: σύμβολο του έρωτα για τους Ρωμαίους και του θανάτου για τους Έλληνες, ενώ οι Γαλάτες τον χρησιμοποιούσαν μαζί με νερό σε τελετές εξαγνισμού. Σημαντική και η σχέση του με την ορθόδοξη χριστιανική πίστη, ιδιαίτερα στον αγιασμό την ημέρα του Σταυρού, αφού, σύμφωνα με το θρύλο, βασιλικός φύτρωσε πάνω από τον τάφο του Χριστού και με το έντονο άρωμά του οδήγησε την Αγία Ελένη να τον ανακαλύψει. «Όπου φυτρώνει βασιλικός δεν πάει το κακό!», υποστηρίζει, άλλωστε, η λαϊκή μας παράδοση.



Εφημερίδα «ΘΑΡΡΟΣ»





Διαβάστε Περισσότερα...