Η κάθαρση των ημερών...

Οταν πλησίαζε το Πάσχα, θυμάμαι πάντα τα σπίτια στα χωριά να βρίσκονται σε έναν ευχάριστο αναβρασμό... Οι νοικοκυρές ξεκινούσαν με την καθαριότητα του σπιτιού, με τις πολύωρες ετοιμασίες για τις γεύσεις που από καιρό περιμέναμε. Οι αυλές έπαιρναν και πάλι ένα λαμπερό λευκό χρώμα, τα παρτέρια γέμιζαν χρώμα και ευωδιές το σπίτι... Περιμένοντας τη..........................

Μεγάλη Εβδομάδα, το Θείο Δράμα. Παρακολουθώντας το από τις ψαλμωδίες του ιερέα, μα και από τις επικές σειρές της τηλεόρασης. Είχαν κι αυτές τους συμβολισμούς τους. Μια χαρά μας φαίνονταν τότε, με τα εντυπωσιακά εφέ και τους ερωτεύσιμους ηθοποιούς στο ρόλο του Χριστού. Οταν τις βλέπαμε παρέα με τον παππού και τη γιαγιά να μισοκοιμούνται στην καρέκλα.

Πέρναγε αργά, μα τόσο γλυκά η Μεγάλη Εβδομάδα... Με παρασπονδίες στη νηστεία και ψευτοκαβγάδες. Με ψώνια και δώρα για όλους. Με κουβέντες πολύωρες για το νόημα της ζωής και τη Σταύρωση του Θεανθρώπου. Για τη θυσία Του για τους αμαρτωλούς.

Δεν ξέρω πώς πέρναγαν τις γιορτές εκείνοι που έμεναν στις πόλεις. Στο χωριό όμως, εκείνοι που μπορούσαν, έδιναν παραπάνω χαρτζιλίκι στους εργάτες τους. Φίλευαν τους "ξένους" που είχαν αρχίσει να κατοικούν δίπλα τους, με αυγά, τσουρέκια και λάδι. Για το "συχώριο". Και όταν η οικογένεια μαζευόταν για το τραπέζι της Ανάστασης, δίπλα κάθονταν εκείνοι που ενδεχομένως να μην είχαν οικογένεια ή που η οικογένειά τους να βρισκόταν μακριά.

Και όλα έμοιαζαν αλλιώς. Γιατί μπορεί ο Σοφοκλής να περιέγραψε αλλιώς την "κάθαρση", όμως οι άνθρωποι του χωριού, οι οικογένειες, έτσι μας τη δίδαξαν, χωρίς να την περιγράψουν καν με λόγια. Παρά μόνο με ουσία. Ετσι όπως - ούτως ή άλλως - ήξεραν μόνο να ζουν...

eleftheriaonline.gr - Γράφει η Γιούλα Σαρδέλη, Σάββατο 16 Απριλίου