Στην επιστροφή των γλυπτών του Παρθενώνα, στην προστασία του περιβάλλοντος και σε κάθε ενεργό πολίτη που αντιστέκεται, αφιέρωσε την προχθεσινή συναυλία της στο αμφιθέατρο του Κάστρου Καλαμάτας η Μαρία Φαραντούρη.
Με φόντο εικόνες, από τα ελληνικά γλυπτά που βρίσκονται στο Βρετανικό Μουσείο και τη συντήρηση του Παρθενώνα, που εναλλάσσονταν σε μεγάλη οθόνη - κάποια στιγμή μάλιστα διαμαρτυρήθηκε, γιατί το οπτικό υλικό δεν ήταν συγχρονισμένο με τα κομμάτια που ακούγονταν - ταξίδεψε το κοινό με υπέροχα τραγούδια.
Ξεκίνησε με λιγότερο γνωστές, αλλά εξαιρετικές συνθέσεις από το δίσκο «Σκοτεινή μητέρα» των Χατζιδάκι - Γκάτσου, «γιατί κι εμείς οι καλλιτέχνες έχουμε ανάγκη να λέμε καμιά φορά και αυτά», όπως εξομολογήθηκε. Και συνέχισε με τα πολυτραγουδισμένα «Ο εφιάλτης της Περσεφόνης», «Ο Κεμάλ», «Δρόμοι Παλιοί», «Το γελαστό παιδί», «Ποιος τη ζωή μου»… μέχρι και μια ωραία κουβανέζικη μπαλάντα τραγούδησε με τίτλο «Η ουρά του σύννεφου», διαβάζοντας στην αρχή τα λόγια στα ελληνικά για να καταλάβει ο κόσμος. Η ανάγνωση συνεχίστηκε και αργότερα. Διάβασε από τη «Σονάτα του σεληνόφωτος» του Ρίτσου. Με αφορμή το φεγγάρι, όπως είπε, που μπορεί να μην ήταν πια ολόγιομο, παρέμενε όμως αυγουστιάτικο.
Ανοιχτή και στις προτάσεις του κοινού, ξεφεύγοντας από το πρόγραμμα, σχολίασε: «Τι θέλετε να πούμε; Εδώ δεν κάνουμε καριέρα απόψε. Τραγουδάμε παρέα». Και όταν, προς το τέλος, το μισό θέατρο της φώναζε να πει τον «Μετανάστη» και το άλλο μισό το «Μαουτχάουζεν», εκείνη απάντησε με το… «Αντιλαλούνε τα πουλιά»!
Μαζί με τη Μαρία Φαραντούρη εμφανίστηκε η ερμηνεύτρια Μαρία Ζώη. Τη βραδιά συνδιοργάνωσαν ο Σύλλογος Μεσσήνιων Φοιτητών, ο Όμιλος Ουνέσκο Καλαμάτας και οι Φίλοι του Ιδρύματος Μελίνα Μερκούρη, με σύνθημα την επιστροφή των Γλυπτών του Παρθενώνα στην Ελλάδα.
Της Μαρίας Νίκα
Φωτό: Βασίλης Αδαμόπουλος
Ξεκίνησε με λιγότερο γνωστές, αλλά εξαιρετικές συνθέσεις από το δίσκο «Σκοτεινή μητέρα» των Χατζιδάκι - Γκάτσου, «γιατί κι εμείς οι καλλιτέχνες έχουμε ανάγκη να λέμε καμιά φορά και αυτά», όπως εξομολογήθηκε. Και συνέχισε με τα πολυτραγουδισμένα «Ο εφιάλτης της Περσεφόνης», «Ο Κεμάλ», «Δρόμοι Παλιοί», «Το γελαστό παιδί», «Ποιος τη ζωή μου»… μέχρι και μια ωραία κουβανέζικη μπαλάντα τραγούδησε με τίτλο «Η ουρά του σύννεφου», διαβάζοντας στην αρχή τα λόγια στα ελληνικά για να καταλάβει ο κόσμος. Η ανάγνωση συνεχίστηκε και αργότερα. Διάβασε από τη «Σονάτα του σεληνόφωτος» του Ρίτσου. Με αφορμή το φεγγάρι, όπως είπε, που μπορεί να μην ήταν πια ολόγιομο, παρέμενε όμως αυγουστιάτικο.
Ανοιχτή και στις προτάσεις του κοινού, ξεφεύγοντας από το πρόγραμμα, σχολίασε: «Τι θέλετε να πούμε; Εδώ δεν κάνουμε καριέρα απόψε. Τραγουδάμε παρέα». Και όταν, προς το τέλος, το μισό θέατρο της φώναζε να πει τον «Μετανάστη» και το άλλο μισό το «Μαουτχάουζεν», εκείνη απάντησε με το… «Αντιλαλούνε τα πουλιά»!
Μαζί με τη Μαρία Φαραντούρη εμφανίστηκε η ερμηνεύτρια Μαρία Ζώη. Τη βραδιά συνδιοργάνωσαν ο Σύλλογος Μεσσήνιων Φοιτητών, ο Όμιλος Ουνέσκο Καλαμάτας και οι Φίλοι του Ιδρύματος Μελίνα Μερκούρη, με σύνθημα την επιστροφή των Γλυπτών του Παρθενώνα στην Ελλάδα.
Της Μαρίας Νίκα
Φωτό: Βασίλης Αδαμόπουλος
