Ημέρα της Γυναίκας - Ζωή… γένους θηλυκού

Μεσσήνιες όλων των ηλικιών και καταβολών, τοποθετούνται για τη θέση της γυναίκας.
Για τις δραστηριότητες που τις έβαλαν ισότιμα στο παιχνίδι των φύλων και για εκείνες που γύρισαν μπούμερανγκ.
Για τις δυσκολίες, τις χαρές και τις ανάγκες που συνοδεύουν τη γυναικεία χειραφέτηση. Για το ρόλο του –πάλαι ποτέ;- ισχυρού φύλου, που... έχει χάσει την μπάλα.................

Ζωή Μιχαλοπούλου (φοροτεχνικός): «Η γυναίκα μπορεί να κάνει ό,τι βάλει στο μυαλό της»

«Η σύγχρονη γυναίκα είναι δυναμική, έξυπνη, έχει αποκτήσει ανεξαρτησία, μπορεί να ανταπεξέλθει στη ζωή της και μόνη της, δεν έχει τόσο ανάγκη τον άντρα και σε πρακτικό επίπεδο. Αυτό, βέβαια, δεν ισχύει για όλες τις γυναίκες. Ισχύει μεν για τις γυναίκες της πόλης, αλλά οι γυναίκες της υπαίθρου είναι σε άλλη μοίρα. Δεν είναι το ίδιο με μια γυναίκα που έχει σπουδάσει, εργάζεται, έχει δικό της εισόδημα. Η γυναίκα στην ύπαιθρο έχει άλλη αντιμετώπιση από τον άντρα και συνήθως εξαρτάται οικονομικά από αυτόν.
Υπάρχουν τομείς στους οποίους η ζωή της σύγχρονης γυναίκας έχει δυσκολέψει και άλλοι στους οποίους είναι πολύ καλύτερη. Πρακτικά έχει γίνει πιο εύκολη, οι σχέσεις όμως είναι πιο δύσκολες.
Θεωρώ ότι σήμερα μια γυναίκα μπορεί να κάνει ό,τι βάλει στο μυαλό της. Είναι πολύ δυναμικό στοιχείο. Αυτό δημιουργεί βέβαια πιέσεις, αλλά ανοίγονται και περισσότερες δυνατότητες. Αυτό που σίγουρα πρέπει να διεκδικήσει είναι η πλήρης ισοτιμία με τον άντρα, που παρά την πρόοδο που έχει γίνει, δεν υπάρχει ακόμα, στον επαγγελματικό στίβο αλλά και στην καθημερινότητα. Ισοτιμία και εκτός και εντός σπιτιού. Επίσης, θα πρέπει να διεκδικήσει περισσότερο ελεύθερο χρόνο. Με τις συνθήκες ζωής, η γυναίκα δύσκολα έχει πλέον χρόνο για τον εαυτό της. Και μια υποστήριξη από τον άντρα, που θεωρώ ότι δεν υπάρχει ακόμα.
Αντιστοίχως, οι άντρες έχουν αλλάξει πολύ σε σχέση με το παρελθόν. Έχουν χάσει την ταυτότητά τους και φταίμε κι εμείς σε αυτό. Είναι όλο το κλίμα, η κοινωνία έτσι όπως έχει διαμορφωθεί, αλλά έχουν και οι γυναίκες μερίδιο ευθύνης. Κάπου μπερδέψαμε το φεμινισμό με την ισότητα και τελικά ευνουχίσαμε τους άντρες. Οι άντρες σήμερα είναι φοβισμένοι.
Αυτό που θα ήθελα από την προσωπική μου ζωή είναι να είμαι καλά κατ’ αρχάς, να έχω οικονομική ανεξαρτησία και δυνατότητα, και να έχω υγιείς σχέσεις».

Ιλιάνα Ιβάνοβα (οικιακή βοηθός): «Οι γυναίκες είμαστε δυνατές, παλεύουμε»

«Κατάγομαι από τη Βουλγαρία και είμαι δεκατρία χρόνια στην Καλαμάτα. Η Ελλάδα έχει γίνει η δεύτερη πατρίδα μου.
Τα πράγματα για τη γυναίκα δεν είναι εύκολα, όμως οι γυναίκες είμαστε, ξέρετε, δυνατές, παλεύουμε. Να φροντίσουμε την οικογένεια, να μεγαλώσουμε τα παιδιά, να τα βγάλουμε πέρα και με τις δουλειές. Για μένα, τα πράγματα ήταν δύσκολα, όπως για όλους τους ανθρώπους που μεταναστεύουν. Έπρεπε να μάθω τη γλώσσα, να τα καταφέρω στην καθημερινότητα, αλλά τώρα πια η Ελλάδα είναι η πατρίδα μου. Όμως, σήμερα μια γυναίκα μπορεί να κάνει ό,τι θέσει ως στόχο. Μπορεί να δουλεύει ισότιμα, μαζί με τους άντρες, και παράλληλα να τα καταφέρνει και στο σπίτι. Το έχουμε αποδείξει.
Αυτό που λείπει στις γυναίκες, αυτό που πρέπει να διεκδικήσουμε, είναι να δίνουμε πιο πολλή σημασία στον εαυτό μας. Επειδή προσέχουμε παιδιά, άντρες, το σπίτι, για εμάς μένει πολύ λίγος χρόνος. Δυστυχώς, δε βλέπω το κράτος να στηρίζει τις γυναίκες. Είναι πολύ δύσκολα για μια γυναίκα, εργαζόμενη, μάνα, ειδικά τώρα που, όπως λένε, θα παίρνουμε πολύ μεγαλύτερες σύνταξη».

Σοφία, Βαρβάρα (μαθήτριες Γυμνασίου): «Οι γυναίκες πρέπει να διεκδικήσουν περισσότερη ανεξαρτησία»

Σοφία: «Η θέση της γυναίκας έχει βελτιωθεί με το πέρασμα του χρόνου, αλλά το θέμα είναι ότι κάποιοι άντρες συνεχίζουν να την υποβαθμίζουν και νομίζουν ότι αυτοί είναι το πιο ισχυρό φύλο».

Βαρβάρα: «Στο σχολείο καλά τα πάμε αγόρια και κορίτσια. Μπορεί κάποια αγόρια να μας αντιμετωπίζουν σαν να ανήκουμε σε άλλη κατηγορία ανθρώπων και να μην είμαστε πολύ καλά, αλλά με τα πιο πολλά έχουμε φιλικές σχέσεις».

Σοφία: «Τα αγόρια στο σχολείο αντιμετωπίζουν τα κορίτσια σαν να είναι αντικείμενα, που τα κάνουν ό,τι θέλουν. Έχουν στο μυαλό τους συνεχώς το φάσωμα, έλα να φιληθούμε, δηλαδή. Αυτό που πρέπει να διεκδικήσουν οι γυναίκες είναι περισσότερη ανεξαρτησία».

Βαρβάρα: «Να μην τους έχουμε ανάγκη. Δεν είναι αυτοί όλος ο κόσμος».

Σοφία: «Το μέλλον μου το βλέπω ως ψυχίατρο και να μην εξαρτώμαι από κάποιον άντρα. Αν εξαρτώμαι από κάποιον άντρα, θα είμαι πληγωμένη μια ζωή».

Βαρβάρα: «Η γυναίκα πρέπει να έχει το δικό της πορτοφόλι, να μην έχει ανάγκη κανέναν άντρα».

Δήμητρα Πιέρρου (μεταλλουργός μηχανικός): «Καθημερινά δίνεις εξετάσεις για τις ικανότητές σου»

«Εργάζομαι στο αντικείμενό μου και είμαι μητέρα ενός 5χρονου αγοριού. Η ζωή μιας εργαζόμενης και μητέρας είναι εντατική και δύσκολη. Ειδικά αν δουλεύεις στον ιδιωτικό τομέα τα πράγματα είναι πάρα πολύ δύσκολα, πιεσμένα. Καθημερινά δίνεις εξετάσεις για τις ικανότητές σου, για την αξία σου, δεν υπάρχει μονιμότητα και είσαι διαρκώς σε μία αναζήτηση.
Το πόσα καταφέρνουν οι γυναίκες και το τι διεκδικούν, εξαρτάται από το άτομο, όχι από τις γυναίκες συγκεκριμένα. Σαφώς, πρέπει να έχουν ισάξιο τρόπο μεταχείρισης στα εργατικά θέματα και στα οικογενειακά. Νομίζω, όμως, ότι η κατάσταση έχει αρχίσει να γίνεται καλύτερη από ό,τι τα παλαιότερα χρόνια. Πολλές γυναίκες ξέρουν και τι θέλουν και ποια είναι η θέση τους.
Οι γυναίκες έχουν βγει πιο επιθετικά και οι άντρες έχουν χάσει λίγο τη δική τους επιθετικότητα. Είναι πιο φοβισμένοι. Θέλω να πιστεύω, όμως, ότι οι σχέσεις των δύο φύλων έχουν βελτιωθεί σε σχέση με το παρελθόν.
Θα ήθελα να είμαι καλά στην υγεία μου και να μην υπάρχει ανισότητα. Όχι τόσο όσον αφορά στις γυναίκες, γενικότερα στην κοινωνία».

Νανά Τ. (έμπορος): «Οι γυναίκες θέλουν να γίνουν άντρες»

«Πιστεύω ότι η θέση της γυναίκας έχει βελτιωθεί σε σχέση με παλιά, που δεν μπορούσαν να μιλήσουν. Αλλά βλέπω ότι πολλές γυναίκες έχουν νοοτροπία… κατινίστικη και υποτιμάνε πολύ τον εαυτό τους. Σίγουρα είναι καλύτερα σε σύγκριση με το παρελθόν –όχι σε όλες τις χώρες βέβαια- αλλά θέλει ακόμα δουλειά. Στη Μεσσηνία έχουν γίνει βήματα πάνω στο θέμα. Ίσως μάλιστα η Μεσσηνία είναι καλύτερα από ό,τι άλλες περιοχές.
Τι πρέπει να διεκδικήσει η γυναίκα σήμερα; Να μη θέλει να γίνει άντρας. Βλέπω ότι οι γυναίκες έχουν δει από την… αντίθετη πλευρά το φεμινισμό και θέλουν να γίνουν άντρες. Πολλές είναι πολύ προκλητικές ή πολύ κρύες, το παίζουν, έχουν χάσει την επαφή με τη θηλυκότητά τους. Επιπλέον, αυτό που δε μου αρέσει στις γυναίκες είναι ότι οι περισσότερες τα μετράνε όλα με γνώμονα το γάμο, τα παιδιά και ακούω πολλές που λένε, να βρω έναν πλούσιο, με καλό αμάξι, καλό σπίτι, αυτό τις ενδιαφέρει, όχι κάτι άλλο.
Οι άντρες, από την πλευρά τους και εξαιτίας αυτού, έχουν φοβηθεί. Και αυτοί δεν ξέρουν το ρόλο τους πλέον. Οι γυναίκες τα έχουν μπερδέψει τα πράγματα.
Όσο για τις παγκόσμιες ημέρες, Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας κ.τ.λ., είναι όλες για το θεαθήναι. Γίνεται κάτι; Εγώ δε βλέπω να έχει αλλάξει κάτι, ούτε στην Αφρική ούτε στα αραβικά κράτη. Ο καθένας, αν αλλάξει, από μόνος του. Τώρα, παγκόσμια μέρα, δε λέει τίποτα…».

Ελένη Αλειφέρη (δήμαρχος Μελιγαλά): «Η Αυτοδιοίκηση ταιριάζει στις γυναίκες»

«Οι γυναίκες στην πολιτική έχουν αυξημένες δυσκολίες. Ο πολιτικός στίβος είναι ανταγωνιστικός, ούτως ή άλλως, και νομίζω ότι εδώ έγκειται η μεγαλύτερη δυσκολία. Οι γυναίκες είναι λιγότερο ανταγωνιστικές από τη φύση τους. Είναι αμήχανες σε αυτό το κομμάτι, το οποίο είναι δύσκολο στη διαχείρισή του, είναι όμως εξίσου παραγωγικές με τους άντρες. Ιδιαίτερα η Αυτοδιοίκηση, όπου υπάρχει μια αμεσότητα με τον πολίτη και απαιτείται ευαισθησία, είναι ένας τομέας που μπορούν οι γυναίκες να αποδώσουν πάρα πολύ καλά. Η Αυτοδιοίκηση ταιριάζει στις γυναίκες.
Η δυσκολία για τις γυναίκες είναι η πολυδραστηριότητα, με την οποία είναι φορτισμένες από τη φύση τους και από το ρόλο τους, στον επαγγελματικό αλλά και στον οικογενειακό τομέα. Ο ένας τομέας πιέζει τον άλλο και αυτό είναι το πλέον σίγουρο. Οι γυναίκες, όμως, έχουν κάνει πολύ σημαντικά βήματα και στον επαγγελματικό και σε όλους τους άλλους τομείς. Βέβαιο είναι ότι πρέπει να λειτουργήσουν με περισσότερη αυτοπεποίθηση και πίστη στις δυνατότητες και στις ικανότητές τους. Κατά τη γνώμη μου, πρέπει να επιχειρούν πράγματα που αισθάνονται ότι μπορούν να διαχειριστούν, δε χρειάζεται διάθεση υπερβολής σε αυτό. Ανάλογα με τις συνθήκες που βιώνει ο καθένας, μπορεί να δει και τα περιθώρια δραστηριοποίησης που έχει σε οποιονδήποτε τομέα. Το κυνήγι της αναγνώρισης πρέπει να γίνεται ανάλογα με τις προσωπικές συνθήκες του κάθε ενός. Καλύτερα αποδίδουμε όλοι μας και ιδιαίτερα οι γυναίκες, όταν αυτά έρχονται με τη φυσική εξέλιξη των πραγμάτων, των κοινωνικών και προσωπικών μας συνθηκών.
Η ελληνική κοινωνία εξελίσσεται και στα δύο φύλα, τα οποία αλληλοσυμπληρώνονται και αλληλεπιδρούν, είτε κοινωνικά είτε σε προσωπικό επίπεδο. Το κάθε φύλο, με τις δραστηριότητές του και όπως είναι οι κοινωνικές συνθήκες διαμορφωμένες, ασφαλώς επηρεάζει τον τομέα του άλλου. Δεν είμαι υπέρμαχος της… επιθετικής πολιτικής των γυναικών απέναντι στους άνδρες. Ούτε πρέπει συνεχώς να επικαλούμαστε ότι είμαστε σε δύσκολη θέση ή ότι είμαστε το αδικημένο φύλο. Δίνονται ευκαιρίες και στις γυναίκες σε όλους τους τομείς και οι κοινωνίες έχουν εξελιχθεί τόσο, ώστε η αξιοποίηση των ευκαιριών εξαρτάται και από εμάς τις ίδιες. Το κυρίαρχο, αυτό που πρέπει να ζητάμε οι γυναίκες, είναι να υπάρχουν ίσες ευκαιρίες. Από εκεί και πέρα, το πώς θα εκμεταλλευθεί, θα αξιοποιήσει και θα υπερασπιστεί το κάθε φύλο αυτές τις ευκαιρίες, είναι και αυτό που καταξιώνει το ρόλο του».

Δήμητρα Ψαρούλη (νομαρχιακή σύμβουλος): «Η κατάκτηση έρχεται μόνο μέσα από αγώνες»

«Εξακολουθεί να είναι δύσκολος ο ρόλος της γυναίκας, παρότι έχουν γίνει σημαντικά βήματα. Όμως, έχει πολλή δουλειά ακόμη, για να είναι ουσιαστική η ισότητα. Τώρα είναι μόνο στα χαρτιά. Θέλει πολλή δουλειά και η πιο πολλή δουλειά είναι από εμάς τις γυναίκες. Η κατάκτηση έρχεται μόνο μέσα από αγώνες, δε χαρίζεται τίποτα από το ανδρικό κατεστημένο.
Η σημερινή γυναίκα θα έπρεπε πρώτα να αποκτήσει η ίδια πίστη στον εαυτό της. Η αυτοπεποίθηση αποκτιέται μέσα από τη δουλειά και από τη γνώση. Να καταξιωθεί, για να μπορεί να διεκδικεί. Γιατί μία γυναίκα που δεν έχει ισχυρή προσωπικότητα, δεν έχει παιδεία, δε νομίζω ότι μπορεί εύκολα να πετύχει αυτό που λέμε κατάκτηση. Δεν μπορούμε, δηλαδή, τη γυναίκα να την έχουμε ή η ίδια να επιλέγει συνέχεια το σπίτι και τα πιάτα, το νοικοκυριό, το οποίο δεν είναι κι αυτό καθόλου ευκαταφρόνητο και είναι πολύ σημαντικό. Αλλά, δεν μπορεί μία γυναίκα να λέει, δεν μπορώ σήμερα να ασχοληθώ με τίποτα άλλο, να διαβάσω μια εφημερίδα, να παρακολουθήσω την πολιτική επικαιρότητα, και να θέλουμε μετά να συμμετέχει ισότιμα με τον άντρα. Είναι προβλήματα αυτά που πρέπει να ξεπεράσουμε και πρώτα εμείς. Πρέπει να το παλέψουμε. Ειδικά, τα νέα παιδιά, τα νέα κορίτσια, να αγωνιστούν.
Στη Μεσσηνία σαφώς και έχει βελτιωθεί η θέση μας σε σχέση με το παρελθόν. Πάντα υπάρχει βελτίωση και καθημερινά, αλίμονο. Έχουν αλλάξει πάρα πολλά. Βλέπουμε τα νέα ζευγάρια, πόσο μοιράζονται τις δουλειές τους, πόσο η συμμετοχή και των δύο, η συντροφικότητα έχει αλλάξει, η συναπόφαση, η συνευθύνη στο νοικοκυριό. Αυτές είναι κατακτήσεις και από τις δύο πλευρές. Αλλά δεν πρέπει να επαναπαυόμαστε. Και οι άντρες ψάχνονται, όπως οι γυναίκες. Έχουν χάσει τον παλιό, παραδοσιακό ρόλο τους. Αλλά νομίζω ότι και οι δύο –και ιδιαίτερα τα νέα ζευγάρια- θα βρουν το ρόλο τους και θα προχωρήσουν. Πάνε καλά».


Της Γεωργίας Οικονομοπούλου - Εφημερίδα "ΘΑΡΡΟΣ"