Τα νεύρα μου, τα χάπια μου κι ένα ταξί να φύγω… Διαβάστε...

Το διαβάσαμε στην εφημερίδα "ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ" και σας το μεταφέρουμε...

"Στην εποχή μας με τους γρήγορους ρυθμούς, τον μηδενικό χρόνο και την πίεση για τα υλικά αγαθά, ειδικά δε το τελευταίο διάστημα που η οικονομική κρίση «χτυπάει» όχι μόνο τα πορτοφόλια, αλλά και τη σωματική και ψυχική κατάσταση των Ελλήνων, τα «σημάδια» για την υγεία μας τείνουν να είναι από ανησυχητικά έως δυσοίωνα..............


Σύμφωνα με τα τελευταία καταγεγραμμένα στοιχεία, 550.000 Έλληνες πάσχουν από κατάθλιψη, 100.000 από σχιζοφρένεια, 2.000.000 Έλληνες έχουν υπέρταση, 1.000.000 σακχαρώδη διαβήτη και ο κατάλογος των ασθενειών συνεχίζεται... Τα τελευταία στοιχεία του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας αναφέρουν ότι, το 6% του γενικού πληθυσμού τα βλέπει όλα γκρίζα.

Μ' ένα συντριπτικό ποσοστό σχεδόν των μισών Ελλήνων να πάσχει από κάτι, δεν είναι λίγοι εκείνοι που απευθύνονται σε κάποιον ειδικό ιατρό για τα προβλήματά τους. Σοβαρότερο όλων τους τελευταίους μήνες το ψυχολογικό, που οδηγεί επίσης πολλούς συντοπίτες μας να αναζητήσουν συμβουλές και θεραπεία από κάποιον ψυχολόγο ή ψυχίατρο.



«Και οι Μεσσήνιοι καταφεύγουν στην ψυχοθεραπεία»

Αναζητώντας μια νηφάλια περιγραφή της κατάστασης και απαντήσεις στο ζήτημα των ψυχικών νόσων και στην αναζήτησή μας για τις βαθύτερες αιτίες όλων αυτών των προβλημάτων - ταμπού της κοινωνικής κατακραυγής σε άτομα, που πάσχουν ψυχικά, απευθυνθήκαμε στην ψυχολόγο του Κέντρου Ατομικής και Ομαδικής Ψυχοθεραπείας, «Περί Ψυχής», κα Κλειώ Κατιγιαννάκη.



Στην ερώτησή μας για το αν έχουμε στοιχεία για την κατάθλιψη στη Μεσσηνία, μας ανέφερε τα ακόλουθα: «Η κατάθλιψη είναι ένα σύμπτωμα της εποχής κι αυτό. Εγώ ασχολούμαι με ενήλικες και σε όλες τις περιπτώσεις πρέπει να επισκεφθούν ειδικό. Για παράδειγμα στους εφήβους τα συμπτώματα της κατάθλιψης μοιάζουν με της εφηβείας. Το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνει ένας γονιός, όταν δει την αλλαγή στη συμπεριφορά του παιδιού του, είναι ν' αποτανθεί σ' ένα ειδικό, για να γίνει μία σωστή διάγνωση. Κλείνεται στο σπίτι, εσωστρεφής, θέματα με τη διατροφή του, ύπνου, κοινωνικοποίηση, όλα αυτά τα σημάδια της εφηβείας. Βεβαίως σε μεγαλύτερες ηλικίες είναι πιο εμφανή, λόγω μη ύπαρξης αυτής της ιδιαιτερότητας. Κάποια άλλα συμπίπτουν με αυτά της ψυχικής νόσου. Σε όλες τις άλλες ψυχικές νόσους υπάρχει κρίση πανικού και οτιδήποτε άλλο. Ανάλογο εύρος συμπτωμάτων, όσο το γρηγορότερο αποτανθεί σε ειδικό, θα το προλάβει πιο γρήγορα. Όσο το αποφεύγεις, τόσο βαραίνουν τα συμπτώματα. Είναι τρομακτικό, πάντως, για κάποιους να επισκεφθούν έναν ειδικό».



Για το ποιες είναι οι διαφορές ανάμεσα στο παρελθόν και στο σήμερα στους Μεσσήνιους, μας είπε: «Ο κόσμος αρχίζει να είναι πιο ανοικτός και δεκτικός. Δεν προβληματίζεται και δεν είναι κακό να πάρει και μια συμβουλή από έναν ειδικό. Όταν κάποιος έχει ένα θέμα, πώς θα το χειριστεί; Δεν διστάζει τόσο να πάει σ' έναν ειδικό, ο οποίος είναι έξω από το συναίσθημα και μπορεί να δώσει 2-3 συμβουλές πάνω στο θέμα. Αντικειμενικές συμβουλές, μία στήριξη. Για επαρχιακή πόλη, ο κόσμος είναι αρκετά πιο δεκτικός από παλαιότερα».


Για το ποιες είναι οι βασικές διαφορές ψυχολόγου - ψυχιάτρου και γιατί κάποιος συμπολίτης μας θα πρέπει να καταφεύγει στους ειδικούς, δήλωσε: «Ψυχολόγος και ψυχίατρος. Του ψυχίατρου οι βασικές σπουδές είναι η Ιατρική, ενώ του ψυχολόγου δεν είναι. Μπορεί να έχω κάποιες γνώσεις Ιατρικής, γιατί τα δύο πρώτα χρόνια είχαμε πολλά κοινά μαθήματα στο Πανεπιστήμιο, αλλά σταματάει εκεί. Μπορώ όμως να κάνω διάγνωση, για να βοηθήσω ένα άτομο και να τον παραπέμψω σ' έναν ψυχίατρο, αν χρειαστεί. Τεράστια η διαφορά. Ο ψυχίατρος δίνει μόνο φαρμακευτική αγωγή, για ν' αντιμετωπίσει ένα σύμπτωμα. Κάποιοι ψυχίατροι έχουν πάρει και την ειδικότητα του ψυχοθεραπευτή. Για παράδειγμα, για τις κρίσεις πανικού, που είναι κάτι πολύ σύνθετο όταν είναι έντονες, θα πάει κάποιος πρώτα σε έναν ψυχίατρο να πάρει κάποια αγωγή και μετά εμείς θα δουλέψουμε εσωτερικά. Εμείς προσπαθούμε να βρούμε τους βαθύτερους λόγους, δουλεύουμε στην αιτία, ο ψυχίατρος στο σύμπτωμα. Το ίδιο πεδίο με διαφορετικό τρόπο. Ο φόβος, "άμα πάω έχω κάποιο πρόβλημα, είμαι άρρωστος"».

Τέλος για το πώς συνδέονται οι ψυχικές νόσοι με την εποχή κι αν υπάρχει αύξηση των Μεσσηνίων που απευθύνεται στους ειδικούς, μας είπε τα ακόλουθα:

«Ο κόσμος στην εποχή μας είναι ευάλωτος στις τόσες αλλαγές. Αλλαγές που δεν μπορούμε να προσαρμοστούμε, στην πίεση της εποχής, το τρέξιμο για τα αγαθά, την έλλειψη ποιοτικού χρόνου για διαπροσωπικές σχέσεις. Τα ψυχικά νοσήματα είναι σε μεγάλη έξαρση. Για παράδειγμα: Οι κρίσεις πανικού προέρχονται από το άγχος, τεράστιο σωρευμένο άγχος, που δεν μπορεί το άτομο να αποβάλει. Η συμπτωματολογία μοιάζει τόσο με άσθμα, με έμφραγμα, με εγκεφαλικό, δηλαδή νομίζεις ότι κάτι έχεις, δεν μπορείς ν' αναπνεύσεις, ταχυκαρδίες, εφιδρώσεις, δηλαδή μοιάζει με οργανικές αιτίες. Επίσης είναι συνυφασμένο με την αγοραφοβία, με αποφυγή του ατόμου να βρεθεί σε ανοικτούς χώρους, συνήθως στην αρχή. Όταν απευθύνονται σε άλλους γιατρούς κι όταν ο οργανικός παράγοντας αποκλειστεί, απευθύνονται σ' εμάς. Τον τελευταίο καιρό, ναι, ο κόσμος είναι πιο δεκτικός και πιο εύκολα μας προσεγγίζει, έχουν σπάσει τα ταμπού που υπήρχαν παλαιότερα».



Οι αριθμοί σκοτώνουν

Η ψυχική υγεία πολλές φορές στοιχίζει και σε ασθένειες του σώματός μας, αφού σε μελέτες που παρουσιάστηκαν σε επιστημονικά συνέδρια τα τελευταία χρόνια αναφέρουν ότι, στη χώρα μας σχεδόν 5.000.000 Έλληνες είναι σοβαρά ασθενείς. Αν και τα στοιχεία της Εθνικής Στατιστικής Υπηρεσίας δεν αρκούν, για να το αποδείξουν, οι αριθμοί δείχνουν τη συχνότητα με την οποία αρρωσταίνουμε. Πραγματικά σοκάρουν! Πώς να μην είναι αποκαλυπτικά τα στοιχεία της Ελληνικής Αντιυπερτασικής Εταιρίας στο 11ο Πανελλήνιο Συνέδριό της, που αναφέρουν ότι, 2.000.000 Έλληνες πάσχουν από υπέρταση και όχι μόνο αυτό. 50.000 άτομα τον χρόνο πεθαίνουν από καρδιά και 25.000 με 30.000 από εγκεφαλικά επεισόδια. Όσον αφορά στον καρκίνο, στη χώρα μας 25.000 άτομα χάνουν τη μάχη σύμφωνα με τη Eurostat. Η Ελλάδα δεν διαθέτει (εν έτει 2009!) επίσημα στοιχεία, εξαιτίας της έλλειψης αρχείου νεοπλασιών. Ωστόσο, ενδεικτικά αναφέρουμε ότι, κάθε χρόνο εμφανίζονται περίπου 6.000 κρούσματα καρκίνου του πνεύμονα κι έχουμε 7.000 θανάτους.

Αναφορικά με τον καρκίνο του μαστού, παρουσιάζονται 4.500 νέα κρούσματα και 1.800 γυναίκες πεθαίνουν, σύμφωνα με τα στοιχεία της Ελληνικής Χειρουργικής Εταιρείας. Περίπου 3.000 νέα κρούσματα καρκίνου του παχέος εντέρου καταγράφονται ετησίως, σύμφωνα με την Ελληνική Εταιρία Ογκολογίας Πεπτικού. Επιπλέον, παρουσιάζονται κάθε χρόνο 1.500 νέα κρούσματα καρκίνου στο κεφάλι και στον τράχηλο και 1.000 νέες περιπτώσεις καρκίνου του προστάτη.



Καπνιστές και παχύσαρκοι

900.000 Έλληνες πάσχουν από σακχαρώδη διαβήτη, όπως ανακοίνωσε η Ελληνική Διαβητολογική Εταιρεία, δηλαδή περίπου το 8% του πληθυσμού της χώρας. Παράλληλα, ο διαβήτης τύπου 1 αυξάνεται 3% κάθε χρόνο στα παιδιά και τους εφήβους. Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις, 70.000 παιδιά κάτω των 15 ετών παρουσιάζουν διαβήτη. Αυτά βέβαια παθαίνουν κι όσοι καπνίζουν και είναι παχύσαρκοι. Οι τέσσερις στους δέκα Έλληνες καπνίζουν και το 50% των ανδρών και των γυναικών είναι υπέρβαρο, σύμφωνα με την πανελλαδική έρευνα του Ινστιτούτου Κοινωνικής και Προληπτικής Ιατρικής



Υπάρχουν και... χειρότερα!

Περίπου 400.000 γυναίκες και 50.000 άνδρες πάσχουν από οστεοπόρωση σύμφωνα με την Ελληνική Ενδοκρινολογική Εταιρεία. Η νόσος προσβάλει το 25% - 35% των γυναικών και το 15%-25% των ανδρών. Επιπλέον 120.000 άτομα βασανίζονται από τη ρευματοειδή αρθρίτιδα, δηλαδή ένας στους πέντε Έλληνες. Να χάσουν την όρασή τους κινδυνεύουν 200.000 - 250.000 άνθρωποι από γλαύκωμα, οι μισοί εκ των οποίων δεν το ξέρουν, ενώ 150.000 άτομα πάσχουν από Αλτσχάιμερ. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι έχουμε 300.000 άτομα με αναπηρία από τροχαία κι εργατικά ατυχήματα και 550.000 άτομα έχουν στυτική δυσλειτουργία. Εάν σε αυτούς συνυπολογίσουμε και 2.500 με 3.500 ακρωτηριασμούς άκρων κάθε χρόνο λόγω διαβήτη, όπως αναφέρει η Ελληνική Διαβητολογική Εταιρεία, τότε συνολικά οι ασθενείς αγγίζουν τα 5.000.000 συνολικά στη χώρα μας. Τέλος, όλα αυτά τα στοιχεία οδηγούν αναγκαστικά στην πρόληψη, παρά στη θεραπεία, από τα οργανικά μέχρι τα ψυχικά νοσήματα. Καλύτερον το θεραπεύειν παρά το προλαμβάνειν, άλλωστε!".