Ήρθε στη ζωή μας και αυτό το καλοκαίρι…
Ξεκίνησαν ήδη οι εκδηλώσεις, τα πανηγύρια, οι γιορτές, οι χοροί και οι κραιπάλες που θα κορυφωθούν τον Αύγουστο, «που ’ναι και παχιές οι μύγες»!!!
Όλα καλά, θεμιτά και επιθυμητά.
Μήπως όμως, κάπου στη διαδρομή χάνεται το μέτρο;
Μήπως κάπου χάνεται η αίσθηση και η αισθητική του χώρου και του χρόνου;
Μήπως κάπου χάνεται η ποιότητα;
Μήπως, τελικά, χάνεται και… η μπάλα;
Προς αποφυγή παρεξηγήσεων και παρερμηνειών τονίζω και ξεκαθαρίζω πως ό,τι γίνεται σε κάθε πόλη και χωριό, «καλώς» γίνεται αφού οι έχοντες την ευθύνη, εκπροσωπώντας Αρχές, Φορείς και Συλλόγους έτσι αποφασίζουν.
Και όντως είναι καλό να πραγματοποιούνται εκδηλώσεις σε κάθε πόλη και χωριό, αφού έτσι δίδεται η δυνατότητα στους κατοίκους και τους επισκέπτες να «ξεφύγουν» από την καθημερινότητα που βιώνουν, να χαλαρώσουν, να διασκεδάσουν, να ξεδώσουν και να ξεφαντώσουν.
Παράλληλα, οι εκδηλώσεις είναι μια καλή αφορμή και ευκαιρία για να βρεθούν όλοι μαζί, να συσφίξουν περισσότερο τις σχέσεις τους, να κουβεντιάσουν ανταλλάσοντας απόψεις για θέματα τοπικού ή και ευρύτερου ενδιαφέροντος και πρωτίστως να μάθουν και να γνωρίσουν στοιχεία από την πολιτιστική μας κληρονομιά και τη λαϊκή μας παράδοση.
Ως εδώ όλα καλά και «άγια»…
Έλα μου όμως που, κάτι η πληθώρα των εκδηλώσεων,
κάτι το όχι και τόσο ποιοτικό περιεχόμενό τους, κάτι οι υψηλές θερμοκρασίες, κάτι οι Θρησκευτικές εορτές και τελετές, κάτι το ’να, κάτι τ’ άλλο, στο τέλος τις «πολιτιστικές» εκδηλώσεις παρακολουθούν… «τρεις κι ο κούκος»!!!
Γιατί αν αναλογιστείτε ότι ο Αύγουστος π.χ. έχει τριανταμία μέρες και σε αυτές διοργανώνονται δεκάδες εκδηλώσεις σε κάθε περιοχή, τί να σου κάνει ο κόσμος, πού να πρωτοπάει, πού και πώς ν’ αντέξει;
Kαι σωματικά – ψυχολογικά αλλά και οικονομικά, αφού σπανίζουν οι εκδηλώσεις με ελεύθερη είσοδο…
Το πιο σοβαρό ωστόσο έχει να κάνει με το περιεχόμενο και την ποιότητα των εκδηλώσεων.
Στοιχεία που πολλές φορές δε συνάδουν ούτε με το χώρο, ούτε με το χρόνο!
Και, λέω, είναι το πιο σοβαρό γιατί από τη μία, αν «στραβώσει» ο κόσμος δεν ξαναμαζεύεται και από την άλλη, αντί για καλό, γυρίζει «μπούμερανγκ» προκαλώντας (ίσως και προσβάλλοντας) τη νοημοσύνη των πολιτών καθώς και την πλούσια πολιτιστική μας κληρονομιά, την οποία οφείλουμε, ιδιαίτερα στην εποχή που ζούμε, να προασπίσουμε και διαφυλάξουμε ως κόρη οφθαλμού αφού αυτή αποτελεί το μεγάλο συγκριτικό μας πλεονέκτημα.
Μήπως, λοιπόν, θα ήταν καλό οι έχοντες την ευθύνη, με περισσότερη σύνεση και λογική, με αυξημένη σοβαρότητα και γνωρίζοντας – αναγνωρίζοντας την πολιτιστική μας κληρονομιά, να έριχναν το βάρος τους στο περιεχόμενο και την ποιότητα των εκδηλώσεων που διοργανώνουν και όχι τόσο στην ποσότητα, δηλαδή στον αριθμό τους;;;
Μήπως θα ήταν καλύτερο αντί για δεκάδες εκδηλώσεις σε κάθε περιοχή, να διοργανώνονταν λίγες και καλές;;;
Εκδηλώσεις που, όπως λέμε στην καθομιλουμένη, θα έκαναν «μπαμ»!
Θα συμμετείχε ο κόσμος, θα περνούσε ευχάριστα και με ανυπομονησία θα περίμενε την επόμενη… Λέω, μήπως;;;
Υ.Γ: Όπως θα διαπιστώσατε, δεν κάνω ούτε την παραμικρή αναφορά στο γευστικότατο έδεσμα της γουρουνοπούλας γιατί επ’ αυτού πολλά και διάφορα, κατά καιρούς, έχουν γραφεί και λεχθεί. Προσωπικά, δε με χαλάει καθόλου που στα πανηγύρια και τις γιορτές προσφέρεται αθφόνως, συνοδεία κρύας μπύρας! Εδώ σερβίρεται σε επίσημες δεξιώσεις, στα πανηγύρια θα κολλήσουμε;;;
***To κείμενο δημοσιεύθηκε πέρυσι το Καλοκαίρι στην Εφημερίδα "ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ" αλλά θεωρώ πως και φέτος παραμένει επίκαιρο...
